Slaapdorp

Gisterenavond kregen we laat nog onverwacht buren en zo kwam het dat we de nacht met 2 campers doorbrachten op ons plekje.
We hebben nog heerlijk buiten kunnen zitten tot ongeveer half 8 in de avond en toen werd het toch echt te vochtig en kil. Dus de boel allemaal opgeruimd want we gaan weer een eindje verder.

Toen ik vanmorgen de deur open deed zwommen pa en ma eend met hun kroost langs.

Heerlijk op hun gemak. Wij gaan ontbijten en daarna vertrekken we.

Dan plots zien we Erna en Ben die ons passeren want ook zij gaan weer richting het noorden.

De weg die we deze keer hebben is goed om te rijden. Misschien ook een idee om deze weg in de winter te rijden als we weer naar het zuiden gaan om te overwinteren.

We hebben een CP op het oog in Tonnoy. Hij moet aan de Moezel liggen bij een dorp en dat lijkt ons wel wat. Als we aankomen zien we nog een camper staan die aan het opruimen is dus na een half uurtje staan we nog helemaal alleen op de camping 😁

We gaan naast een stroompaal staan waar ik ook mijn plantjes kwijt kan. En ja, mijn plantjes doen het nog goed. 

 

De Aloë Vera begint al aardig wortel te krijgen en de stek van de citroengeranium doet ook zijn best.

                                                                            

De soort Spaanse jeneverbes die ik gekregen heb van Arturo in het land van la Mancha doet het ook nog goed. 

De plant heeft er 2 jaar over gedaan om de hoogte van ongeveer 5 cm te bereiken. Hij mag niet in de volle zon heeft hij me op het hart gedrukt. Ik verzorg hem dus als een teer vogeltje. Uiteindelijk gaat de plant een boom worden en kan ik hem niet meer op ons balkon houden. Dan zal hij vast een nieuw adresje krijgen.

Wij gaan onze dagelijkse wandeling maken en deze keer is dat naar het dorp. Er vallen een paar druppeltjes maar de temperatuur is goed dus we wagen het er op.

We lopen de brug over van de Moezel en komen bij het dorp. Het lijkt wel uitgestorven. We horen een paar kinderen op de speelplaats van de school en dat is het.

Er is één winkeltje en dat is dicht. Er was één cafeetje maar dat bestaat niet meer en de druppeltjes worden onderhand druppels. We keren om en gaan terug naar de camper.

En warempel en staat nog een campertje en er komt nog een camper binnen rijden. Strakjes gaat het nog druk worden 😂😂

Wij gaan binnen zitten want er komt steeds een klein buitje bij ons langs en om nu steeds met de stoelen te gaan sjouwen van buiten naar binnen en weer terug heeft ook geen zin.

We gaan gewoon lekker wat rommelen.

Morgen naar Luxemburg, "boodschappen" 🙈 inslaan, tanken natuurlijk en een hapje eten en proosten op een geslaagde vakantie want dat was het zeker.

Weer een stapje noordelijker.

Weer een paar stapjes verder.

Afgelopen zaterdag waren we in Thoirette beland. Een heerlijke plek zoals ik al aan gaf.
We hebben er heerlijk gewandeld langs de rivier de Aine.

Zondag zijn we heerlijk lui geweest en hebben we een beetje rond gehangen. Het was een warme dag en we waren blij met een paar schaduw plekjes. In de middag toch besloten om nog een stukje te rijden richting Vesoul. Met het idee dat als we iets onderweg tegen zouden komen wat we mooi vonden om er te blijven staan. Deze dag kwamen we onderweg geen plekjes tegen maar we kwamen wel weer langs prachtige dorpjes. Maar tja, we kunnen niet overal stoppen want dan komen we nooit meer thuis.

Zo kwamen we op onze mooie CP terrecht waar we vorig jaar in deze tijd ook hebben gestaan. Namelijk in Vaivre-et-Montoille aan het meer. Geloof het of niet maar we staan weer op ons eigen plekje.

Daar ontdekte ik dat er één bed van onze lengte bedden een grote natte plek zat 😕 

Oei. Er lag nl een grote fles water op het bed om gerammel onder het rijden te vermijden. Deze keer had ik de dop niet gecontrolleerd of hij goed gesloten was .................. dat was hij dus niet en zo had er onderweg mooi water uit kunnen lopen. Nog een gluk dat het schoon drinkwater was dus geen vlekken naderhand.

Meteen alles van het bed afgehaald. Nat dekbed, natte overtrek, nat hoeslaken en natte matras.

Het leek bij ons buiten wel een uitverkoop.

Gelukkig hebben we de boel zo goed als droog gekregen ondanks dat het al half 5 in de middag was dus voor de nacht kon er weer op geslapen worden. Het dekbed overtrek was nog een beetje vochtig dus dat maar even gelaten.

Vandaag is alle leed weer geleden, gelukkig maar want we hadden vandaag wel een hele leuke ontmoeting met Ben en Erna. 

Ze staan met de camper aan de overkant van het meer. Het is maar 2,5 km dus .......... We hebben hun in de winter van 2020 leren kennen in Spanje in de buurt van Murcia. Het was toen een zeer korte ontmoeting omdat het met de moeder van Erna niet zo goed ging en Erna de volgende dag, hals over kop, terug naar Nederland is gevlogen.

Maar vandaag hebben we alle tijd en kunnen we even heerlijk bijpraten. In anderhalf jaar is er ontzettend veel gebeurd.

Na ons bezoek aan hun, fietsen we weer terug naar de camper. We willen nog even boodschappen doen maar we zijn echt lui. Die boodschappen doen we maar niet.

De zeilbootjes zijn weer gevuld met schooljeugd die hun zeil-lessen krijgen, net als vorig jaar. 

Heerlijk om naar te kijken met een leesboek bij de hand en het zonnetje hoog in de lucht.

Het Cize-Bolozonviaduct

Als je veel weggetjes binnendoor rijd dan kom je de mooiste dingen tegen. En of dat nu dorpjes of meren of viaducten zijn dat maakt niet uit. We hebben er nu onderhand wel ervaring in en vandaag kwamen we weer zo'n pareltje tegen.

Hij dook zo maar op voor onze neus.

Wat een pracht.

 

Het Cize-Bolozonviaduct is een gecombineerde spoorbrug- en verkeersbrug over het dal van de rivier Ain in Frankrijk.

De bouw begon in 1872 en in 1875 werd het viaduct opengesteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het echter verwoest.

Omdat het viaduct deel uitmaakte van de belangrijkste spoorwegverbinding naar Parijs, werd het kort na de oorlog weer herbouwd. In mei 1950 werd het herbouwde viaduct geopend.

Het viaduct heeft twee niveaus: een voor autoverkeer en een voor treinen. Het viaduct maakt deel uit van de Ligne du Haut-Bugey, de spoorwegverbinding tussen Bourg-en-Bresse en Bellegarde-sur-Valserine. De lijn was in 2005 gesloten voor werkzaamheden. Hierbij werd tevens het viaduct verstevigd.

Aan de overkant van het water kun je links naast het viaduct de camper zien staan.

We blijven hier even foto's maken en video natuurlijk en zelfs de drone wordt te voorschijn gehaald. Het worden mooie beelden. Die zijn natuurlijk te zien in de video over dit viaduct die weer op YouTube te zien zal zijn.

Wij rijden nog een klein stukje verder langs de l'Aine. We zien er bootjes met vissers en zwanen die steeds met hun koppen in het water verdwijnen. Wat een rust. Er is bijna geen rimpeltje te zien op het water. We komen nog een camper tegen met Belgen en ook zij genieten van deze pracht vertellen ze ons.

We stoppen bij het plaatsje Thoirette waar een CP is met service en een Casino supermarkt direct naast onze deur. Het plaatsje lijkt ons ook wel gezellig. We staan er met 3 campers. Vanavond zou er iemand langs moeten komen om het sta-geld van € 7 op te halen.

We denken erover om morgen ook nog hier te blijven. Bijna gaat onze laatste week in van deze heerlijke zwerf-reis dus nog even genieten 😉  En als we dan strakjes weer thuis zijn dan gaan we gewoon door met genieten, punt uit.

Terug naar de Middeleeuwen.

Wat kan een mens snel genoeg krijgen van regen, bah, bah. Daar is een camper niet voor gebouwd vind ik. Een enkele dag moet het natuurlijk wel eens kunnen maar niet te lang.

De hele nacht heeft het geregend. Vandaag dan maar wat kilometers maken en genieten van achter het raam.

De tocht is mooi en we zien verschillende landschappen. Heuvelachtig zoals in Limburg maar dan heftiger. En notenbomen, heel veel notenbomen. In een paar plaatsjes zie ik dan ook posters ophangen dat er binnenkort een notenfeest zal plaatsvinden. Lijkt me ook wel eens leuk om mee te maken.

Normaal zouden we nu door de Franse Alpen hebben gereden maar die weg kennen we en we willen eens iets anders. We willen ook niet de A6 nemen maar een beetje er tussenin.

Soms lijkt het wel of we beetje herfstkleurtjes te voorschijn zien komen. Dat komt vooral ook door de gele maïs, denk ik.

Frits heeft een Middeleeuws stadje ontdekt met een CP voor € 2 per nacht. Het heet Pérouges en moet de moeite waard zijn dus die richting gaat het worden.

Als we de CP oprijden, rijden we bijna onze buitenspiegel eraf zo smal is het hier. We gaan een plekje zoeken om te staan. Tjonge, jonge, jonge het is hier onmogelijk om een beetje waterpas te kunnen staan ook niet met onze blokken eronder. Dat wordt niks. Als ik de tafel ga dekken om te lunchen heb ik het idee dat ik een berg op moet klimmen. Sta ik aan het aanrecht dan moet steun zoeken tegen het aanrecht om niet om te kiepen. Vreselijk. Eén ding staat vast, hier gaan we niet slapen want dat loopt niet goed af. Ik ben er helemaal duizelig van geworden.

Als we alles weer opgeruimd hebben gaan we eens kijken of dit plaatsje echt zo mooi is.

Het middeleeuws stadje Pérouges, dat het plateau van de Dombes domineert van op zijn heuvel, is geklasseerd als één van de mooiste dorpen van Frankrijk en mag prat gaan op zijn uitzonderlijk bouwkundig erfgoed, getuige van een rijk verleden, verbonden aan het telen en weven van hennep. Dit prachtige dorp, dat de tand des tijds verbluffend doorstond, en een echte betovering voor de liefhebbers van oude gebouwen, diende als decor voor het draaien van meerdere films waaronder "Les Trois Mousquetaires" en "Monsieur Vincent".

Het kerkje stamt uit de 14de eeuw. Het is prachtig, heeft weinig ramen en hele dikke muren. Is heel eenvoudig maar dat maakt het net zo mooi. De kerk maakt deel uit van de stadsmuren die rond de stad liggen.

Natuurlijk ontbreekt de boekenkast met leenboeken ook hier niet.

Het is een prachtig stadje om door te wandelen. In de huizen zijn nu winkeltjes en restaurantjes gevestigd en ook pizzeria's waar je een punt pizza kunt kopen voor onderweg.

Er zijn ook galerieën en kunstwinkeltjes en natuurlijk de winkeltjes met allerlei souveniertjes. We slenteren door de straten iets dat niet altijd even makkelijk gaat want de straten bestaan uit keien en het gaat berg op en weer berg af. De sfeer is echter geweldig, echt Middeleeuws.

We lopen weer terug naar de camper en ook dat gaat berg af.

En als we dan weer bij de camper komen bemerkt Frits dat hij een klemmetje heeft laten liggen met het uitpakken van zijn geluidszendertjes. Hij gaat weer helemaal terug ffffffff en komt gelukkig met het klemmetje weer thuis.

We starten de motoren en zoeken een serviceplaats die ongeveer 15 km verder ligt bij een Super-U. Even servicen en dan een plekje zoeken voor de nacht dat we snel gevonden hebben.

We nemen een aperitiefje en daarna is het tijd om te gaan kokerellen.