Weer een stapje noordelijker.

Weer een paar stapjes verder.

Afgelopen zaterdag waren we in Thoirette beland. Een heerlijke plek zoals ik al aan gaf.
We hebben er heerlijk gewandeld langs de rivier de Aine.

Zondag zijn we heerlijk lui geweest en hebben we een beetje rond gehangen. Het was een warme dag en we waren blij met een paar schaduw plekjes. In de middag toch besloten om nog een stukje te rijden richting Vesoul. Met het idee dat als we iets onderweg tegen zouden komen wat we mooi vonden om er te blijven staan. Deze dag kwamen we onderweg geen plekjes tegen maar we kwamen wel weer langs prachtige dorpjes. Maar tja, we kunnen niet overal stoppen want dan komen we nooit meer thuis.

Zo kwamen we op onze mooie CP terrecht waar we vorig jaar in deze tijd ook hebben gestaan. Namelijk in Vaivre-et-Montoille aan het meer. Geloof het of niet maar we staan weer op ons eigen plekje.

Daar ontdekte ik dat er één bed van onze lengte bedden een grote natte plek zat 😕 

Oei. Er lag nl een grote fles water op het bed om gerammel onder het rijden te vermijden. Deze keer had ik de dop niet gecontrolleerd of hij goed gesloten was .................. dat was hij dus niet en zo had er onderweg mooi water uit kunnen lopen. Nog een gluk dat het schoon drinkwater was dus geen vlekken naderhand.

Meteen alles van het bed afgehaald. Nat dekbed, natte overtrek, nat hoeslaken en natte matras.

Het leek bij ons buiten wel een uitverkoop.

Gelukkig hebben we de boel zo goed als droog gekregen ondanks dat het al half 5 in de middag was dus voor de nacht kon er weer op geslapen worden. Het dekbed overtrek was nog een beetje vochtig dus dat maar even gelaten.

Vandaag is alle leed weer geleden, gelukkig maar want we hadden vandaag wel een hele leuke ontmoeting met Ben en Erna. 

Ze staan met de camper aan de overkant van het meer. Het is maar 2,5 km dus .......... We hebben hun in de winter van 2020 leren kennen in Spanje in de buurt van Murcia. Het was toen een zeer korte ontmoeting omdat het met de moeder van Erna niet zo goed ging en Erna de volgende dag, hals over kop, terug naar Nederland is gevlogen.

Maar vandaag hebben we alle tijd en kunnen we even heerlijk bijpraten. In anderhalf jaar is er ontzettend veel gebeurd.

Na ons bezoek aan hun, fietsen we weer terug naar de camper. We willen nog even boodschappen doen maar we zijn echt lui. Die boodschappen doen we maar niet.

De zeilbootjes zijn weer gevuld met schooljeugd die hun zeil-lessen krijgen, net als vorig jaar. 

Heerlijk om naar te kijken met een leesboek bij de hand en het zonnetje hoog in de lucht.

Het Cize-Bolozonviaduct

Als je veel weggetjes binnendoor rijd dan kom je de mooiste dingen tegen. En of dat nu dorpjes of meren of viaducten zijn dat maakt niet uit. We hebben er nu onderhand wel ervaring in en vandaag kwamen we weer zo'n pareltje tegen.

Hij dook zo maar op voor onze neus.

Wat een pracht.

 

Het Cize-Bolozonviaduct is een gecombineerde spoorbrug- en verkeersbrug over het dal van de rivier Ain in Frankrijk.

De bouw begon in 1872 en in 1875 werd het viaduct opengesteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het echter verwoest.

Omdat het viaduct deel uitmaakte van de belangrijkste spoorwegverbinding naar Parijs, werd het kort na de oorlog weer herbouwd. In mei 1950 werd het herbouwde viaduct geopend.

Het viaduct heeft twee niveaus: een voor autoverkeer en een voor treinen. Het viaduct maakt deel uit van de Ligne du Haut-Bugey, de spoorwegverbinding tussen Bourg-en-Bresse en Bellegarde-sur-Valserine. De lijn was in 2005 gesloten voor werkzaamheden. Hierbij werd tevens het viaduct verstevigd.

Aan de overkant van het water kun je links naast het viaduct de camper zien staan.

We blijven hier even foto's maken en video natuurlijk en zelfs de drone wordt te voorschijn gehaald. Het worden mooie beelden. Die zijn natuurlijk te zien in de video over dit viaduct die weer op YouTube te zien zal zijn.

Wij rijden nog een klein stukje verder langs de l'Aine. We zien er bootjes met vissers en zwanen die steeds met hun koppen in het water verdwijnen. Wat een rust. Er is bijna geen rimpeltje te zien op het water. We komen nog een camper tegen met Belgen en ook zij genieten van deze pracht vertellen ze ons.

We stoppen bij het plaatsje Thoirette waar een CP is met service en een Casino supermarkt direct naast onze deur. Het plaatsje lijkt ons ook wel gezellig. We staan er met 3 campers. Vanavond zou er iemand langs moeten komen om het sta-geld van € 7 op te halen.

We denken erover om morgen ook nog hier te blijven. Bijna gaat onze laatste week in van deze heerlijke zwerf-reis dus nog even genieten 😉  En als we dan strakjes weer thuis zijn dan gaan we gewoon door met genieten, punt uit.

Terug naar de Middeleeuwen.

Wat kan een mens snel genoeg krijgen van regen, bah, bah. Daar is een camper niet voor gebouwd vind ik. Een enkele dag moet het natuurlijk wel eens kunnen maar niet te lang.

De hele nacht heeft het geregend. Vandaag dan maar wat kilometers maken en genieten van achter het raam.

De tocht is mooi en we zien verschillende landschappen. Heuvelachtig zoals in Limburg maar dan heftiger. En notenbomen, heel veel notenbomen. In een paar plaatsjes zie ik dan ook posters ophangen dat er binnenkort een notenfeest zal plaatsvinden. Lijkt me ook wel eens leuk om mee te maken.

Normaal zouden we nu door de Franse Alpen hebben gereden maar die weg kennen we en we willen eens iets anders. We willen ook niet de A6 nemen maar een beetje er tussenin.

Soms lijkt het wel of we beetje herfstkleurtjes te voorschijn zien komen. Dat komt vooral ook door de gele maïs, denk ik.

Frits heeft een Middeleeuws stadje ontdekt met een CP voor € 2 per nacht. Het heet Pérouges en moet de moeite waard zijn dus die richting gaat het worden.

Als we de CP oprijden, rijden we bijna onze buitenspiegel eraf zo smal is het hier. We gaan een plekje zoeken om te staan. Tjonge, jonge, jonge het is hier onmogelijk om een beetje waterpas te kunnen staan ook niet met onze blokken eronder. Dat wordt niks. Als ik de tafel ga dekken om te lunchen heb ik het idee dat ik een berg op moet klimmen. Sta ik aan het aanrecht dan moet steun zoeken tegen het aanrecht om niet om te kiepen. Vreselijk. Eén ding staat vast, hier gaan we niet slapen want dat loopt niet goed af. Ik ben er helemaal duizelig van geworden.

Als we alles weer opgeruimd hebben gaan we eens kijken of dit plaatsje echt zo mooi is.

Het middeleeuws stadje Pérouges, dat het plateau van de Dombes domineert van op zijn heuvel, is geklasseerd als één van de mooiste dorpen van Frankrijk en mag prat gaan op zijn uitzonderlijk bouwkundig erfgoed, getuige van een rijk verleden, verbonden aan het telen en weven van hennep. Dit prachtige dorp, dat de tand des tijds verbluffend doorstond, en een echte betovering voor de liefhebbers van oude gebouwen, diende als decor voor het draaien van meerdere films waaronder "Les Trois Mousquetaires" en "Monsieur Vincent".

Het kerkje stamt uit de 14de eeuw. Het is prachtig, heeft weinig ramen en hele dikke muren. Is heel eenvoudig maar dat maakt het net zo mooi. De kerk maakt deel uit van de stadsmuren die rond de stad liggen.

Natuurlijk ontbreekt de boekenkast met leenboeken ook hier niet.

Het is een prachtig stadje om door te wandelen. In de huizen zijn nu winkeltjes en restaurantjes gevestigd en ook pizzeria's waar je een punt pizza kunt kopen voor onderweg.

Er zijn ook galerieën en kunstwinkeltjes en natuurlijk de winkeltjes met allerlei souveniertjes. We slenteren door de straten iets dat niet altijd even makkelijk gaat want de straten bestaan uit keien en het gaat berg op en weer berg af. De sfeer is echter geweldig, echt Middeleeuws.

We lopen weer terug naar de camper en ook dat gaat berg af.

En als we dan weer bij de camper komen bemerkt Frits dat hij een klemmetje heeft laten liggen met het uitpakken van zijn geluidszendertjes. Hij gaat weer helemaal terug ffffffff en komt gelukkig met het klemmetje weer thuis.

We starten de motoren en zoeken een serviceplaats die ongeveer 15 km verder ligt bij een Super-U. Even servicen en dan een plekje zoeken voor de nacht dat we snel gevonden hebben.

We nemen een aperitiefje en daarna is het tijd om te gaan kokerellen.

Het weer wil niet echt meewerken.

Vandaag is het niet zo'n mooi weer. De dag begint droog maar als we onderweg zijn begint het te regenen. Regen, droog, regen, droog zo gaan we dag maar door.

We rijden door naar Puy-Saint-Martin waar een mooie CP moet zijn. Inderdaad zijn de plaatsen voor de campers mooi breed zoals in de app wordt weergegeven. Wij schuiven aan maar de regen blijft maar vallen. Niet echt leuk maar tegen de middag zou het weer droog worden. We gaan maar even de laptop te voorschijn halen. Helaas weer heel slecht bereik van ons internet dus laptop maar weer opruimen en mijn leesboek te voorschijn halen. Frits kan nog even offline voorruit met het bewerken van een video.

We eten wat en besluiten te vertrekken want voorlopig blijft het hier een natte boel en ook naar de beloofde droge middag kunnen we fluiten. Het is drie uur in de middag als we weer een stukje verder gaan.

Het wordt alweer droger, hé hé gelukkig.

We stoppen bij de plaats Montagne.

Per toeval rijden we op weg naar de rivier de Isère langs een mooi plekje in Montagne. Hier willen  we blijven staan met de camper. 

Wat een mooi uitzicht hebben we hier. Wel met laaghangende wolken. Nu zie ik die wolken liever niet maar voor een keertje moet het kunnen.

Eerder lieten wij ons teveel leiden door apps met camperplaatsen bij dorpen die we niet kenden.  Daar zijn we mee opgehouden. We willen een bepaalde richting uit en zien we onderweg een leuk dorpje of plekje waar we willen blijven dan stoppen we. Camperplaats of niet. In Nederland is zoiets onmogelijk maar in Frankrijk kan dat en mag dat. Dat lijkt ons nu het prachtige van het vrije camper leven.

Wij staan dus op ons droge plekje. Het is hier weer heerlijk rustig en Frits heeft de drone weer eens laten vliegen. Altijd weer leuk.

Het dorpje ligt een eindje verder. Misschien gaan we daar morgen eens een kijkje nemen.

En terwijl ik dit verslag aan het schrijven ben zie ik deze prachtige zonsondergang. Frits wordt er een beetje jaloers van en gaat snel zijn drone nog eens een rondje laten vliegen 😉