Een dagje voor een paar huishoudelijke taken uit te voeren

Het zou vandaag een bewolkte voormiddag worden en warempel het klopte als een bus dus nadat Frits broodjes was gaan halen en we ons ontbijtje achter de kiezen hadden besloten we om er maar een nuttige voormiddag van te maken. In de namiddag kunnen we dan nog een wandelingetje maken in een aangenaam zonnetje.

Dus eerst:
Bedden verschonen, stoffen en stofzuigen. Douchen en meteen de douche ruimte en alles wat daar bij hoort eens goed onder handen nemen. Mijn dienblad en tafel kleedjes die ik niet meer kon vinden lagen in een keukenkastje verstopt. Tja dat krijg je als je de boel weer eens allemaal in handen krijgt alleen een stel hoeslakens zijn spoorloos. Wie weet komen we die ook weer in ene keer ergens tegen. In ieder geval zitten we nog niet zonder. Mijn vuile wasgoed een beetje gesorteerd. Als we dan een wasmachine tegenkomen kan de was er zo in.

Vanmiddag een wandeling gemaakt over de camping die nu steeds leger wordt. Ik denk dat de Portugezen net als de Spanjaarden de weekenden gebruiken om op pad te gaan. Altijd goed om te weten want dan is het op vrijdag een plekje zoeken waar je dan tot maandag kan blijven staan.

De rust op de camping is onderhand wedergekeerd.
Gisteren toen de kinderen aan het voetballen waren en de leren voetbal steeds weer op een haar na langs onze camper vloog en een moeder in het Portugees de kinderen ervan langs gaf. We de honden hoorden blaffen gecombineerd met huilende babies en we de vlammen hoog op zagen laaien van de bbq's en de camping onder een laag rook gehuld werd, wisten we weer waarom we liever op een vrije camperplaats staan en dan liefst in de natuur. We waren het vergeten na een heel corona-jaar. Wij vinden het op een vrije camperplaats meestal wel lekker rustig. Toevallig kwam het gisteren zo uit dat we op deze camping belanden. Moeten we niet meer doen tenzij er een camping op ons pad komt met een wasmachine.

Vandaag hebben we dus niet zoveel gedaan tenminste geen spectaculaire dingen. Wel hebben we ons voorbereid op morgen als we de richting uit gaan van de bedevaartplaats Bom Jesus bij Braga en toen we zo met de landkaart en mijn Portugal gids bezig waren kwam er zo maar heel parmantig een Hop langs gelopen. Wat een mooie vogel is dat alleen is hij moeilijk op de foto te krijgen.

Casa Mateus en dan naar de camping.

Ondanks de warmte overdag zijn de nachten heerlijk koel om te slapen. Het zomer dekbed kan zelfs op en dat wil wat zeggen. Gisteren zijn we in ons dorp nog even naar het barretje gelopen om een koel biertje te drinken. Er zat alleen een oude man op het terrasje. Helemaal in zijn uppie. Wij namen een biertje en toen ik hem zo van opzij opnam zag ik de grote gaten in zijn schoenen. Hij sprak erg moeilijk, eigenlijk stootte hij alleen geluiden uit en hij had een kruk naast zich staan. Voorbijgangers lieten hem een beetje links liggen.
Ik zeg tegen Frits, geef die man ook wat te drinken want weet je nog toen we hier een paar jaar geleden waren dat de mensen toen helemaal geen geld hadden om een consumptie te betalen. Ik vind het maar een zielige oude man. Dus zo gezegd zo gedaan. In ons beste Frans, de eigenaar van het barretje was van oorsprong een Parijzenaar, maakten we het hem duidelijk en ja de oude man wilde wel een biertje. Wat doen we nu als die man ons iets terug wil geven? Viel Frits in. Dan weigeren we want die man heeft niks te makke, dat zie je zo. En ooooo wat was hij dankbaar. Hij bedankte ons wel een paar keer met zijn vreemde geluiden. Toen Frits de rekening vroeg (het waren 5 biertjes en 1 flesje water) moesten hij €5,90 afrekenen. Niet te geloven.
Later toen we weer in de camper zaten kwamen er kinderen bij ons langs de deur met de vraag of we chocolade hadden. Helaas niet en ook geen ander snoepgoed want wij worden er te dik van.

Op onze tocht vandaag vallen ons de zwart geblakerde bomen op die nog overblijfselen moeten zijn van de grote bosbranden, ik meen in 2017. Vreselijk wat moet het toen te keer zijn gegaan.

Wij zijn op weg naar Vila Real naar het barrokkasteel Casa de Mateus.

De afbeelding van het paleis/kasteel zie je ook de bekende flessen Mateus rosé staan. 

De druiven van deze rosé groeien hier in de vallei. Casa de Mateus heeft zelf niets met de wijn te maken alleen de afbeelding is ooit voor veel geld uitgeleend. De rosé was ooit de favoriete wijn van Bob Marley en Saddam Hussein. De wijn was ook erg populair in de jaren 70 bij de mensen en de lege flessen werden vaak gebruikt als kandelaar en waar door er allerlei kleuren kaarsvet te zien waren op het glas.

Nu in deze rustige tijd zijn de rondleidingen zeldzaam dus die laten we maar voor wat het is. We kopen een ticket om de tuinen en het paleis van buiten te kunnen zien. Het eerste wat ons opvalt is de prachtige vijver waar het paleis in weerspiegeld met het moderne sculptuur van João Cultileiro in de vijver. Prachtig!! 

Het barokke gebouw stamt uit de 18de eeuw. We wandelen hier rond en genieten van ieder plekje en hoekje. Er worden heel wat foto's en video gemaakt die we natuurlijk weer gaan verwerken in een vlog op YouTube.

Als we uitgekeken zijn lopen we naar de overkant waar we leuke terrasjes hebben ontdekt en eten er een hapje. 

Daarna weer verder. Nog even langs de Intermarche want het is zaterdag en morgen zullen vast de winkels gesloten zijn. De prijzen in de supermarkt zijn Nederlandse prijzen wat me toch erg duur lijkt voor de Portugezen die maar een klein loontje hebben tegenover ons. Vandaar dat hier veel mensen hun eigen groente tuintjes hebben en fruitbomen.

Wij rijden verder naar een camping in Amarante; Parque De Campismo Penedo Da Rainha. 

We blijven hier morgen ook nog. Maandag gaan we weer verder naar Braga waar ik graag naar Bom Jesus wil. Daarna zullen we zuidelijker gaan langs de kust. De temperatuur is wat lager dan in de binnen landen en dat is wel even lekker.

Aan gekomen in Izeda

Vandaag een kort tochtje gemaakt door de bergen langs de rivier de Douro. Wat een enorme rotsblokken kom je dan toch tegen. Wat ons opvalt is dat er bijna niemand op de weg is. Een tegenligger is een uitzondering zo rijden we wel heerlijk relaxt rond maar moeten toch oppassen want er zou maar zo in ene keer iemand de weg op weg komen. De tijd heeft hier echt helemaal stil gestaan. De boeren doen nog heel veel handmatig op het land. Eigenlijk doen ze hier alles zoals bij ons in Nederland 50 jaar geleden. Ik denk dat er hier ook geen enkele stress is.

We zijn aangekomen in Izeda, een piep klein dorpje met een hele kleine supermarkt. Toen we hier vanmiddag aan kwamen zagen we mensen die voor hun huis op de stoep de bbq waren aan het aan maken.

We staan hier helemaal alleen op een CP met alle voorzieningen die wij nodig hebben. Water tanken en de boel allemaal lozen. Een paar bomen die we zeker nodig hebben om in de schaduw te kunnen staan.
Eerst zijn we een wandeling gaan maken door het dorp. 

Het was warm en in een barretje konden we heerlijk glas koude Cola drinken en dat deed wel even goed.

Als je precies in het midden tussen de stieren kijkt zie je onze schotel op de camper staan. 

Later zijn we een boterhammetje gaan eten in de camper en hebben besloten om hier maar even te blijven totdat de ergste hitte weer wat voorbij is. We hebben wel al een leuk barretje gevonden waar we vanavond op het terrasje kunnen gaan zitten.

Nu relaxen met mijn leesboek.

Portugal

Vanmorgen eerst een verfrissende douche genomen, heerlijk is dat. Daarna een ontbijtje en toen aan de wandel naar het dorp Ampudia om de pittoreske huizen te bekijken wat dit plaatsje zo speciaal maakt. Heel apart zijn ze om te zien. De voorkant staat gedeeltelijk op dikke houten palen. 

Per toeval zagen we dat er ook nog markt was. Er stonden wel geteld 2 markt kramen met onderbroeken, bh's, onderjurken, jurken en bloesjes en natuurlijk de bekende schorten waar vooral de oudere vrouwen in lopen. 

Geloof het of niet maar we hadden deze keer onze mondkapjes eens niet vergeten op te zetten. We kunnen er maar niet aan denken dat je bij iedere stap buiten een mondkapje op moet. Gisteren was ik een klein ommetje gaan maken naar het kasteel voor een paar foto's, viel me onderweg in dat ik weer eens mijn mondkapje in de camper had laten liggen. Ik was maar helemaal alleen maar toch voelde ik me net als een dief in de nacht. Schoot snel een paar foto's en ging nog net niet in draf terug naar de camper.

Wij wandelden dus vanmorgen met mondkapjes op naar het dorp toen we een oude vrouw zagen staan met schort natuurlijk en zonder mondkapje. Ik denk, ach, ze heeft het vast ook vergeten. Begint me de vrouw in schort een heel verhaal in het Spaans. Ik hoorde het woord solo en daarbij wees ze op haar mondkapje. Ik begreep dat ze omdat ze toch alleen was nu geen mondkapje op had gedaan en ik knikte, zo goed en zo kwaad dat kan met een mondkapje op, dat ik het begreep.

Verder ging onze tocht weer naar het dorp en daar zagen we de huizen op de palen.

Daarna kwamen we bij huizen van Papel en wie de bekende Spaanse serie heeft gevolgd "La Casa del Papel" zal wel weten dat dat huizen van papier betekend en zie, in dit dorp staan dus nog echte huizen van Papel. Je kunt de structuur van het stro goed zien tussen de harde leem laag. Ik heb er een foto van gemaakt maar ik weet niet of het echt duidelijk is te zien.

Na onze dorpswandeling liepen we nog even langs het kasteel via een andere ingang. 

Dat gaf weer een heel ander beeld en toen ik via google eens op zoek ging naar meer informatie las ik dat het een 15de eeuws kasteel is dat nu in particulier bezit is. Er worden zelfs rondleidingen gegeven maar wat ik ook wel leuk vond om te lezen was dat het kasteel in 1961 het decor was van de Amerikaanse film El Cid. Bekende filmsterren zoals Charlton Heston en Sofia Loren hebben daar in mee gespeeld. Vooral voor de oudere lezers zeer bekende mensen waar wel bijna iedereen een beschuitje mee zou willen eten, toch?

Bijzondere drakenkoppen aan de regenpijpen in het dorp.

We hebben er nog wat rond gekeken en daarna zijn we weer naar de camper gegaan en zijn richting Miranda de Doura gereden, een leuke plaats net over de grens in Portugal.

We hebben veel snelwegen gereden dus dat schoot lekker op. Onderweg nog gepicknickt en toen de grens over van Portugal waar weer geen controle was en we gewoon konden doorrijden.

De CP in Miranda de Douro waar we 3 jaar geleden ook hebben gestaan was helaas niet meer beschikbaar voor campers en daarom hebben we het plaatsje nu maar niet bezocht en zijn we door gereden naar Palacoulo waar we weer een mooi plekje hebben gevonden, sitecode 89540.

We staan nu midden in de natuur met 2 vriendelijke Duitse jongens.

Toen we aan het afwassen waren zag ik in ene keer een hond lopen en toen ik nog eens goed keek zag ik dat er een herder bij hoorde met zijn kudde schapen. De schaapsherder was aller vriendelijkst en we mochten foto's maken van zijn kudde.

Dat zijn nu weer de mooie dingen die je in een land als Spanje en Portugal die je zo maar tegen komt. Ik hou daar wel van.