Bardenas Reales de Spaanse woestijn.

Het zonnetje begon al vroeg te schijnen vanmorgen. 

Wij waren in ieder geval mooi op tijd wakker zodat we op tijd konden vertrekken om de woestijn in te gaan. We hoefden maar 22 km te rijden dus een peuleschilletje.

We vonden het al snel. Alles was goed aangegeven met borden langs de weg. Eerst naar de informatie om een route-kaart op te halen.

Er waren 2 loketten en als die bezet waren moest je buiten wachten en of je dat nu wilde of 

niet ........ de deur bleef gewoon op slot. Omdat wij graag het Engelse loket wilden moesten we even binnen wachten en konden wij even rondkijken.

Nu is het onze kans om een vale gier eens van dichtbij te bekijken.

Er hangt een televisischerm met de temperaturen van de dag. Dat zal vooral voor de wandelaars en de mountainbikers zijn denk ik.

Na ongeveer 10 minuten lopen we weer naar buiten met onze route-kaart.

We gaan een route van 35 km rijden. We mogen overal uitstappen en foto's maken of een wandeling maken.

En daar gaan we dan.

De Bardenas Reales ligt in de Navarra en is de grootste woestijn van Europa. De woestijn bestaat voornamelijk uit rotsen en steen, waar het weer haar gang is gegaan met regen als natuurlijk beeldhouwmiddel. Er zijn bijzondere hoogtepunten door ontstaan, die je niet meteen in Spanje zou verwachten. Maar liefst 42.000 hectare steppe, droogte en af en toe een struik. In 2000 werd het natuurpark uitgeroepen tot UNESCO biosfeerreservaat. De woestijn is deels in gebruik als afgesloten militair oefenterrein, deels een openbaar natuurpark, waar je op dagsafari kunt. Je komt er dan wel niet de big five tegen, de geschiedenis is minstens de moeite waard. 

 

Militaire gedeelte.

Een hut voor schapenherders in de winter.

Al honderden jaren is Bardenas Reales de overwinterplek voor herders uit de Pyreneeën. Eind september trekken ze met hun grote kuddes schapen naar Bardenas op zoek naar voedsel. Om in maart weer terug te keren naar de dan bloeiende bergweides. Enkelen leggen de honderden kilometers nog te voet af, de meeste schaapherders gebruiken inmiddels vrachtwagens.

En dan vliegen er wel zo'n 5 Vale gieren boven ons hoofd.

Het is hier zo droog.

Wat een stof hier. De auto's en campers zitten er helemaal onder.

En dan komen we bij de Abezo de Castildetierra, het meest imponerende monument van het gebied. Deze fel gekleurde berg zand met bovenop enkele horizontale rotsen zal volgens wetenschappers nog zo’n vijftig jaar bestaan.

 

De temeperatuur vandaag is ongeveer 36 graden als wij er zijn maar later op de dag zou het 40 graden kunnen worden. Vandaar dat wij niet te laat wilde zijn.

Na het bezoek aan Barnedas Reales zijn we eerst een broodje gaan eten en daarna heeft Frits weer de nodige kilometers gereden. We kwamen langs Pamplona. Mooie stad, we zijn er al vaker geweest en we rijden er nu langs tot Irurtzun waar we een mooie CP op het oog hebben. En mooi is hij. Alles is er aanwezig wat een camper nodig heeft en ook nog mooie plekjes waar je heerlijk met je stoelen en tafel kunt zitten.

Zelfs aan de fietsen is hier gedacht. Er is speciaal een zuil met gereedschap voor de fiets en een fietsenpomp. Er is zelfs een fietsen douche. 

We kijken naar een berg en vandaag zagen we een paar keer hoog in de lucht de gieren weer vliegen.

Morgen blijven we ook nog hier. Eerst gaan we onze camper stofvrij maken want dat is hoog nodig na de tocht van vandaag en dan eens kijken hier in het plaatsje.

Na regen komt zonnenschijn zegt men. Het klopt.

 De dag begon zo mooi. We reden hele stukken tussen de zonnebloemen door. Zonnenbloemen zover je kon kijken.

Het was heerlijk rustig op de weg en toen passeerde ons een Spaanse auto waar een moeder en een dochter in zaten. Ze hadden er goed de vaart in toen er plotseling een hertje uit het veld de weg op sprong. De moeder trapte op de rem en probeerde het diertje te ontwijken maar het hertje, helemaal in paniek, wilde weer draaien en vloog daardoor tegen de auto. We zagen het voor onze ogen gebeuren. Wij hadden gelukkig nog de nodige afstand en konden zo mooi stoppen. Het diertje lag op de grond maar probeerde weer te gaan staan toen het mensen zag. De moeder en dochter kwamen helemaal ontdaan uit de auto naar het hertje toe gelopen en ook wij liepen er meteen naar toe. Maar het diertje zakte door de voorpoten en ging er bij liggen midden op de weg.

We zagen dat er van ver een auto aan kwam rijden. De Spaanse moeder had het diertje zover dat ze het mocht aaien en zelfs optillen zodat ze het aan de kant van de weg op het droge gras kon leggen. Ik had in die tijd de auto al tot stoppen gebracht. Het was een bestelwagen met driepvriesprodukten en de chauffeur haalde meteen fles koud water. Maar het diertje wilde niet drinken.

De man is weer verder gegaan. De moeder heeft meteen de dieren ambulance gebeld. Het hertje lag op zijn zij te hijgen. De dochter was in tranen en aaide het beestje tussen haar snikken door.

Vreselijk om het diertje zo te zien lijden. We hebben gevraagd of we nog iets konden doen maar nee, het was nu wachten op de dieren ambulance. Wij zijn weer verder gereden en 5 minuten later zagen we de dierenambulance al langs rijden op weg naar het slachtoffertje. Hopelijk hebben ze hem snel uit zijn lijden kunnen verlossen.

De Spaanse auto, zagen wij in het langs rijden, had flinke schade aan de voorkant. Wat een ellende weer. 

Je ziet vaak de verkeersborden met een hert erop met de bedoeling dat je moet opletten voor overspringend wild. Omdat je zoiets bijna nooit meemaakt denk ja dat het niet zo'n vaart zal lopen maar nu we dit van zo dichtbij hebben zien gebeuren (en het had nog veel erger kunnen aflopen) let je toch wat meer op.

Onze tocht verliep verder voorspoedig. We reden veel kronkelweggetjes. Berg op en weer berg af.

Soms wel 15% omlaag.

DEn toen weer dit prachtige meer.

Tot we bij Borja komen. We zien een tankstation waar de diesel maar €1,23 kost dus even tanken en meteen de banden nakijken of er genoeg lucht in zit en anders maar iets bijvullen. Dat laatste is het geval.

Als we daar weer wegrijden denken we een CP te hebben gevonden via de navigatie. Als we er aankomen blijkt er geen CP te zijn maar wel heerlijke schaduwplek met bomen waar we kunnen staan. Daar houden we even rust. Heerlijk koel en de mooie plaats Magallón ligt op loopafstand. We houden hier even een rustpauze met de bedoeling strakjes naar een CP te gaan die hier in de buurt ligt. Wat doet een mens dat goed om even een fris windje te voelen in de schaduw.

Tegen een uur of vier besluiten we naar de CP te gaan en om dan lopend naar de plaats te gaan. Het is nog 35 graden maar dat gaat vast wel lukken. Maar ook deze plaats bestaat niet dan gaan we door naar Fontellas waar een olijven boerderij moet zijn met camperplaatsen. Het is nog maar een 23 km rijden. We rijden tussen de olijfbomen door en allerlei bochtige en smalle zandpaden en dan komen we op een hemels plekje. Wat is dit mooi.

Een grote vijver voor de deur en in de verte zien we de woestijn van Bardenas Real. Prachtig! We staan hier maar met 2 campers maar tegen zeven uur staat het hier helemaal vol op de CP. Duitsers, Fransen, Spanjaarden en wij. We staan er nu met 7 campers en het staat nu vol. 

We lopen ook nog even naar de shop van de olijvenboer want we willen hier natuurlijk wel een flesje kopen.

 We krijgen er nog een reuze tomaat bij die vanmorgen is geplukt en die moeten we eten met de olijfolie, zegt de beste man

Dat gaan we doen en inderdaad het smaakt heerlijk.

En als we dan zitten te genieten van onze reuzetomaat met de olijfolie begint het hard te waaien en te donderen en de lucht wordt helemaal donker.

Dit hebben we al weken niet meer meegemaakt en we beginnen meteen foto's te maken 👀

Er vallen een paar druppels bij ons maar we kunnen gewoon buiten blijven zitten. Het is zo weer over.

We gaan nog een heerlijke avond tegemoet, dat weet ik zeker.

Molina de Aragón

Vandaag een tocht gemaakt van ongeveer 130 km. Niet zo veel en ook niet super weinig maar wel een hele mooie.

We reden door een stuk van het Parque Natural de la Serrania de Cuenca. 

Zie ik in ene keer een heel stel grote vogels op een afstand in het veld zitten. Het zijn vale gieren. Zo mooi hebben we ze nog nooit gezien. Ik moet flink inzomen met mijn fototoestel en dan is het moeilijk om een foto helemaal zuiver te krijgen.

Een volwassen gier is 95 tot 110 cm lang, gemeten van kop tot staart. De vleugelspanwijdte is 2,4- 2,8 meter. Het gewicht van een volwassen exemplaar bedraagt 6,0 tot 11 kilogram. De vogel is hiermee een van de grootste vliegende vogels ter wereld.

 

In de rechterhoek, beneden kun je een hele groep zien zitten.

.

Een jonge gier in de top van een boom. Wow wat is dat mooi om te zien.

We rijden weer verder.

We rijden door totdat we in Molina de Aragón zijn. Eerst moeten we een supermarkt opzoeken want we zijn weer door ons drinkwater heen. We vinden er een Dia en slaan weer in en dan naar onze Camperplaats. Hij ligt halverwege naar het Castillo. 

We eten een stukje stokbrood en dan zijn we eigenlijk best wel en hebben geen puf om nog iets te ondernemen. Ik vind het nog te warm en ga aan mijn verhaaltje beginnen. Dan een dutje doen want van de warmte word je best wel loom en om weer fit te worden een heerlijke koude douche.

Strakjes een potje koken en nog genieten van de avond.

Tot morgen.