Frits en Ellen op reis.: Na regen komt zonnenschijn zegt men. Het klopt.

De dag begon zo mooi. We reden hele stukken tussen de zonnebloemen door. Zonnenbloemen zover je kon kijken.

Het was heerlijk rustig op de weg en toen passeerde ons een Spaanse auto waar een moeder en een dochter in zaten. Ze hadden er goed de vaart in toen er plotseling een hertje uit het veld de weg op sprong. De moeder trapte op de rem en probeerde het diertje te ontwijken maar het hertje, helemaal in paniek, wilde weer draaien en vloog daardoor tegen de auto. We zagen het voor onze ogen gebeuren. Wij hadden gelukkig nog de nodige afstand en konden zo mooi stoppen. Het diertje lag op de grond maar probeerde weer te gaan staan toen het mensen zag. De moeder en dochter kwamen helemaal ontdaan uit de auto naar het hertje toe gelopen en ook wij liepen er meteen naar toe. Maar het diertje zakte door de voorpoten en ging er bij liggen midden op de weg.

We zagen dat er van ver een auto aan kwam rijden. De Spaanse moeder had het diertje zover dat ze het mocht aaien en zelfs optillen zodat ze het aan de kant van de weg op het droge gras kon leggen. Ik had in die tijd de auto al tot stoppen gebracht. Het was een bestelwagen met driepvriesprodukten en de chauffeur haalde meteen fles koud water. Maar het diertje wilde niet drinken.

De man is weer verder gegaan. De moeder heeft meteen de dieren ambulance gebeld. Het hertje lag op zijn zij te hijgen. De dochter was in tranen en aaide het beestje tussen haar snikken door.

Vreselijk om het diertje zo te zien lijden. We hebben gevraagd of we nog iets konden doen maar nee, het was nu wachten op de dieren ambulance. Wij zijn weer verder gereden en 5 minuten later zagen we de dierenambulance al langs rijden op weg naar het slachtoffertje. Hopelijk hebben ze hem snel uit zijn lijden kunnen verlossen.

De Spaanse auto, zagen wij in het langs rijden, had flinke schade aan de voorkant. Wat een ellende weer.

Je ziet vaak de verkeersborden met een hert erop met de bedoeling dat je moet opletten voor overspringend wild. Omdat je zoiets bijna nooit meemaakt denk ja dat het niet zo'n vaart zal lopen maar nu we dit van zo dichtbij hebben zien gebeuren (en het had nog veel erger kunnen aflopen) let je toch wat meer op.

Onze tocht verliep verder voorspoedig. We reden veel kronkelweggetjes. Berg op en weer berg af.

Soms wel 15% omlaag.

DEn toen weer dit prachtige meer.

Tot we bij Borja komen. We zien een tankstation waar de diesel maar €1,23 kost dus even tanken en meteen de banden nakijken of er genoeg lucht in zit en anders maar iets bijvullen. Dat laatste is het geval.

Als we daar weer wegrijden denken we een CP te hebben gevonden via de navigatie. Als we er aankomen blijkt er geen CP te zijn maar wel heerlijke schaduwplek met bomen waar we kunnen staan. Daar houden we even rust. Heerlijk koel en de mooie plaats Magallón ligt op loopafstand. We houden hier even een rustpauze met de bedoeling strakjes naar een CP te gaan die hier in de buurt ligt. Wat doet een mens dat goed om even een fris windje te voelen in de schaduw.

Tegen een uur of vier besluiten we naar de CP te gaan en om dan lopend naar de plaats te gaan. Het is nog 35 graden maar dat gaat vast wel lukken. Maar ook deze plaats bestaat niet dan gaan we door naar Fontellas waar een olijven boerderij moet zijn met camperplaatsen. Het is nog maar een 23 km rijden. We rijden tussen de olijfbomen door en allerlei bochtige en smalle zandpaden en dan komen we op een hemels plekje. Wat is dit mooi.

Een grote vijver voor de deur en in de verte zien we de woestijn van Bardenas Real. Prachtig! We staan hier maar met 2 campers maar tegen zeven uur staat het hier helemaal vol op de CP. Duitsers, Fransen, Spanjaarden en wij. We staan er nu met 7 campers en het staat nu vol.