Frits en Ellen op reis.: Toch nog Noorwegen en een beetje Zweden

vorige Week 7 volgende

17 juli

Het was de bedoeling dat we vandaag richting Zweden zouden gaan maar er is niets zo veranderlijk dan een camperaar.

Maar eerst even Artic Cirkle bezoeken want vandaag zagen we weer een zonnetje.

De tweede camper van recht zijn wij.

Puck moet natuurlijk even pauzeren voor een foto want je komt niet iedere dag op de Artic Circle in Noorwegen.

We zien wel wolken maar het blijft droog.

We rijden nu via weg nummer 17 zuidwaarts. Het is de toeristische weg langs de kust.

Dat hield in dat we een klein stukje terug moesten rijden via de E6.

En daar zagen we de wilde rivier waar we vorig jaar zoveel foto's hebben gemaakt. Nog eventjes kijken.

Als je je geluid aanzet dan hoor het water dat hier met alle geweld stroomt.

Na het terugrijden kwamen we op weg nummer 812 en daar begon weer een mooie route. De schapen lopen hier zo langs de weg en soms zelfs erop.

We stoppen hier even en maken een wandeling.

Wat is het hier weer mooi

We stoppen uiteindelijk bij een Rastplass om hier de nacht door te brengen. We hebben een mooi uitzicht op de fjord en we hebben een bos naast de deur.

Het weer begint weer te veranderen en zo nu en dan valt er een bui. De Noren trekken zich daar niet zoveel van aan en gaan toch picknicken. Ze koken zelfs hun eigen potje, hebben de koelbox bij zich, dekken de tafel en het feest kan beginnen. Soms zijn ze na een half uur alweer verdwenen. Dat zou een Nederlander niet in zijn hoofd halen bij dit kille weer.

Deze stoere fietser heeft geluk dat hij net voor een bui zijn tentje heeft staan. Nu ik dit schrijf is er al een derde fietser bezig met zijn tentje op te zetten. Regen of niet.

18 juli

Vanmorgen waren de wolken talrijk aanwezig en zo nu en dan ook de druppels regen.

Soms afgewisseld met een zonnetje.

Dan weer een paar druppels.

We komen weer door tunnels al zijn deze goed te rijden.

We komen aan bij Urredplassen. Het is een gedenkplaats.

Er is een monument opgericht ter nagedachtenis aan degenen die stierven toen de onderzeeër "Uredd" tijden de Tweede Wereldoorlog op een mijn in Fugløyfjorden botste. De onderzeeër was op weg naar Gildeskål met agenten van de Linge Company op weg naar Sulitjelma om een sabotageoperatie uit te voeren tegen de energiecentrale bij de mijnen.

We vinden een mooi plekje voor vandaag en voor de nacht met uitzicht op zee en het centrum van Ornes op nog geen 5 minuten loopafstand.

Puck heeft het hier ook reuze naar haar zin.

Frits probeert nog een visje te vangen maar komt niet verder dan gras.

Een heel apart standbeeld.

En daar staan we dan bij het water.

Het winkel centrum. Altijd weer leuk om een kijkje te nemen.

19 juli

De kleuren buiten in de vroege ochtend zijn altijd zo mooi ..................

En als Frits met Puck gaat wandelen is ze al super actief. Ze moet altijd iets mee naar huis nemen en dan thuis moeten we zien dat we een deal met haar sluiten. Ruilen voor iets lekker?

We vertrekken weer op tijd. Gelukkig is de regen opgehouden en zien we de zon weer te voorschijn komen.

Het lijkt wel of de bergen steeds hoger en hoger worden en op de toppen ligt nog genoeg sneeuw wat kan smelten.

We rijden weer door tunnels en gaan met de eerste veerboot van vandaag een oversteek maken.

We komen aan bij een prachtige fjord. We stoppen hier want er is ook meteen servicstation aanwezig. Helaas is dit niet allemaal zo schoon en we laten de service voor wat het is.

De sneeuw op de toppen is hier goed te zien.

We rijden weer verder en komen weer bij een prachtige fjord aan. Weer stoppen we en we besluiten om hier onze lunch te gebruiken.

Puck doet zoals meestal gezellig mee 😃

Ze hebben hier ook hele mooie overdekte picknick plaatsen. Dat is hier niet alleen maar op meer plaatsen in Noorwegen en ook in Zweden.

Wij gaan weer verder op weg naar onze volgende veerboot. Maar eerst moeten we door een tunnel van 7,9 km lang.

We komen aan bij de veerboot en sluiten aan bij de wachtenden voor ons.

Om het lange wachten iets te breken kun je hier hamburgers kopen of nog even een terrasje pakken.

Er zitten zelfs dames te breien op de stoeprand om de tijd te doden.

Frits ook in de wacht op de boot.

En daar is hij dan. Mensen lopen gehaast naar hun voertuig en de pret gaat beginnen.

Als we geparkeerd staan kunnen we naar boven waar een speciaal hondendek is dus Puck je eerste echte boottrip op het dek gaat beginnen. Ook dit hoort bij honden socialisering, toch?

En Puck? Die vindt het allemaal maar wat spannend.

Puck kijkt een s goed om zich heen en gedraagt zich voorbeeldig. Ze is de jongste hond en doet het geweldig. Laten wij nu eens boffen dat ze toevallig goed luistert 😀😅

Ze gaat er zelfs bij liggen 😂 "Goed zo Puck, brave hond."

En dan passeren we de poolcirkel. Daar moet even een foto van gemaakt worden.

En ook nog van iets dichter bij.

Het blijft altijd weer een magisch moment om die cirkel over te stappen en nu te varen. Dat hadden we nog niet gedaan.

We zitten best wel een tijdje op deze boot en als we dan weer aan land komen zien we aan de kant van de weg een helikopter aan het werk. Er moet iets omhoog getakeld worden. Een hijskraan hier krijgen is misschien niet mogelijk dan maar met een helikopter proberen.

Weer een plaatsje waard. Weet je wat? We blijven hier staan. Lekker wat wandelen en foto's maken in deze mooie omgeving is niet verkeerd.

20 juli

Frits had een serviceplaats gevonden in de app van de campercontact en daar wilden we heen want we hadden water nodig om te douchen en we moesten lozen.

Het was maar 16 km rijden.

Een mooie plek en het stond er dan ook goed gevuld met campers. Gelukkig reed er eentje weg en konden wij ons rustig douchen en de boel weer vullen met water en het badwater lozen.

Hier stond ook goed op de borden te zien waar we nog veerboten krijgen op de route van wegnummer 17

Nou ja, eerst maar eens even douchen.

Daarna nog even koffie drinken en dan weer verder. Schoon, leeg en gevuld 😊

We maken nog een lunch stop met een prachtig uitzicht.

Na de lunch gaan we eerst weer een stukje met een veerboot. Het is druk maar we boffen want we kunnen als laatste nog mee. De Tesla achter ons moet 2 uur wachten 😕

En daar gaan we weer.

Onze Garmin navigatie laat ons weer eens helemaal verkeerd rijden. Het ergste is dat hij ons ook rondjes wil laten rijden.

De navigatie stuurt ons naar een veerboot die al jaren niet vaart want er is een brug voor in de plaats gekomen, gggggrrrrrr.

Maar we kunnen nog wel een paar mooie plaatsjes schieten.

Frits gaat een opname maken bij de veerboot die er verlaten bij ligt.

Zo rijden we wel weer de nodige kilometers teveel. Via de google maps komen we weer op de juiste weg. Het wordt toch tijd om maar eens uit te kijken naar een andere navigatie.

Dan krijgen we weer een tunnel en deze is wel bijna 11 km lang.

We gaan wegnummer 17 verlaten en richting Zweden. We gaan de rust weer opzoeken en de drukte van wegnummer 17 achter ons laten.

En de rust hebben we gevonden. Wat een vredig plekje is dit.

Morgen gaan we weer verder. Eerst richting Mosjoen en dan naar de grens van Zweden.

21 juli

Vanmorgen Maakte ik nog even een wandelingetje over het kerkhof en het viel me op dat de bloemen langs de weg (wij noemen het onkruid) zo prachtig bij elkaar pasten. Het leken wel veldboeketten.

Het zag er prachtig uit. En toen zag ik op het kerkhof deze twee stenen. Het waren de graven van, ik denk, een vader en zijn dochtertje of misschien wel, als ik goed kijk, een grootvader en zijn kleindochtertje ..............

En toen zagen we deze jonge heer of mevrouw.

De eland leek ons aan te kijken en bleef heel rustig liggen.

Dit zijn unieke momenten want normaal gesproken mag je je gelukkig prijzen als je een eland mag zien in levende lijven en dit is al onze vijfde.

Later stond de eland op en liep op zijn gemak weg. Heel rustig op die lange poten. Frits heeft het allemaal kunnen filmen en zal zeker in een van de komende vlogs verwerkt worden.

Onderweg gaan we nog tanken waar een error in het betalingssysteem voorkomt. Wij weten nergens van en rijden na het tanken om het hoekje om ons toilet schoon te maken. En dan staat de juffrouw van het tankstation je in gebrekkig engels te vertellen dat je door de error waarschijnlijk niet betaald hebt. Wij kijken het na in de bank app en inderdaad. Er is € 134 afgehouden en ook weer terug gestort. We mogen alsnog binnen even gaan pinnen.

We komen in Mosjoen en wat een mooie plaats is dat. Ik zou wel overal foto's van willen maken.

Een tankstation uit 1933. geweldig om te zien.

Wat een sfeer hangt hier in deze plaats.

Een heel klein handwerk winkeltje en dan staan er voor de ingang deze twee houten banken waar twee mannen een kopje koffie zitten te drinken. Er is net plaats genoeg voor deze twee banken.

Aan de rand van het plaatsje staan dit soort vakantiehuizen aan het water en ze zijn allemaal voor de helft op palen gebouwd. Misschien wel om ze waterpas te krijgen?

En wat rust is hier weer.

En als Puck water ruikt dan moet ze er in of ik dat nu leuk vind of niet.

Dit zal vroeger een bankgebouw zijn geweest maar nu niet meer.

Alle huizen zijn van hout. Het is een prachtig stadje.

Boven op de berg is een helikopter bezig om steeds weer dingen naar een andere berg te verplaatsen. Hij blijft heen en weer vliegen.

En kijk ........... ik heb er ook een winkeltje 😊

Daar staan we geparkeerd in het sentrum, zoals je dat in het Noors schrijft.

Met een parkeerschijf sta je hier twee uur gratis en daarna gaat via de app van Easypay het betalen vanzelf lopen. Super makkelijk.

En als Frits nog in de camper zijn vlog de lucht in wil laten gaan omdat we hier 5G ontvangst hebben zit Puck naast hem. Vandaag mag ze even de assistente van de baas zijn 😇

En dan begint het te regenen en dat blijft de hele middag zo.

We rijden nog een stuk door richting Zweden.

We komen door de ons bekende eenbaanstunnel. Vorig jaar waren we hier ook en dachten dat het eenrichtings verkeer was totdat we koplampen op ons af zagen komen. We hadden snel in de gaten dat er een van de twee voertuigen even een uitwijk plaats in rijd en wacht totdat de tegenligger langs is.

Net buiten de tunnel is een grote kale vlakte. We besluiten om hier te blijven staan. Morgen gaan we weer verder.

22 juli

En zo hebben we afgelopen nacht geslapen, we waren alleen op de wereld.

Wat een rust en wat een stilte. Frits had de wildcamera afgelopen nacht buiten gezet en wat denk je ............... nog geen muis is langs gekomen.

Er waren hier wel ontzettend veel muggen dus vanmorgen met lange broek, jas met capuchon en handen in de zakken naar buiten met Puck. Ik zag hele zwermen op Puck afkomen dus erg lang zijn we niet buiten geweest.

Vandaag gaan we Noorwegen verlaten en zullen Zweden inrijden. We hoeven maar een 30 km om de grens te passeren. Het gaat goed want Puck was over tijd met haar vossenlintworm pil die ze bij een dierenarts moet innemen. Wij hebben de pil bij ons maar zouden dan toch € 50 bij de dierenarts moeten betalen voor het stempeltje in haar paspoort.

Maar we zijn in Zweden en nu kunnen we haar zelf die pil geven zonder stempeltje en zonder € 50 euro te betalen 😂 We zijn toch echte Hollanders he 😉

We rijden een route en zien dat er een kerkje is te bezichtigen. Zullen we? Ja we gaan eens kijken en dan zien we dat ze met kerkje dit Samidorp bedoelen waar we vorig jaar ook zijn geweest. We gaan nog eens kijken en zo heeft Puck meteen haar wandeling gehad.

Het kerkje is net als vorig jaar weer gesloten. Jammer.

En ook alle tenten zijn op slot met een hangslot. Vorig jaar waren er sommige open en konden even kijken.

We kunnen er meteen heerlijk wandelen.

Puck mag weer even oefenen om eens te lopen zonder dat ze moet trekken fffffffff.

Er is ook een piep klein museum en dat is nu wel open.

We stappen weer de camper in om koffie te drinken en te lunchen, we hebben de jassen nog niet uit dan begint het toch te regenen. Het lijkt wel of er emmers vol water naar beneden vallen.

We rijden weer verder naar Stekenjokk en ook hier waren we vorig jaar en was alles wit van de sneeuw en zaten we buiten in het zonnetje. Nu is er geen sneeuw meer. Het is er nat en het regent. Dan is er eigenlijk niks aan.

Stekenjokk is een hooggebergte tussen Stora Blåsjön in Noord-Jämtland en Klimpfäll in Zuid-Lapland en grenst aan de Noorse grens en het Børgefjell National Park.

De geasfalteerde Wildernis weg maakt het mogelijk om met de auto op 876 meter hoogte te komen en zo te ervaren hoe het is wat alleen ervaren bergwandelaars kunnen ervaren.
Het weggedeelte is open van 6 juni tot 15 oktober.
Stekenjokk is ook onderdeel van de wildernisroute en is een van de hoogste wegen van Zweden. De wildernisroute (80 km) strekt zich uit van Vilhelmina tot Strömsund en dan weer terug naar Vilhelmina via andere plaatsen. Je komt op deze route de oerbosgebieden nog tegen met de meren, beekjes en watervallen.
Deze kampeerder heeft zijn auto achterin zijn camper geparkeerd 😂

We hebben veel regenbuien en besluiten hier te blijven overnachten

23 juli

Het heeft de hele afgelopen nacht geregend. Het is niet 5 minuten stil geweest of ik moet het niet meer gehoord hebben omdat ik sliep.
Vanmorgen vertrokken we dus met regen en terwijl Frits Puck uitliet ruimde ik de spullen op zodat we weer rijklaar waren.

We kwamen langs de Trapsteggforsen die een van de hoogtepunten op de wildernisroute is.

Prachtig!!!!!!

In de stromende regen hebben we toch foto's en video gemaakt en meteen ook Puck maar uitgelaten en daar na op zoek naar een lunchplekje. En dat lunchplekje vonden we. Het was een prachtig plekje en we besloten meteen om er te blijven tot de volgende dag.

En toen besloten we maar meteen om de Cobb te voorschijn te halen zodat we daar onze kippenpoten op konden laten bakken maar dan moest wel de hele garage weer leeg dus die ook meteen maar weer eens opgeruimd.

Tussendoor tijd voor koffie.

En toen ontdekte Frits een leuke wandelroute in een klein bos vol sagen en andere verhalen. Verhalen die generatie op generatie zijn doorgegeven en of ze echt gebeurd zijn moet ieder maar zelf beoordelen. Zoals het verhaal over Albrik een 10 jarige jongen die van zijn grootvader een oude gehavende viool erfde die nog fantastische tonen liet horen. Albrik zeurde aan het hoofd van zijn vader voor vioolles. Zijn vader werd doodmoe van het gezeur en besloot tot het volgende. De vader haalde een oud viooltje te voorschijn en zei tegen Albrik dat op de midzomeravond om 12 uur Näcken in de beek zou gaan zitten en daar zou hij les van krijgen. Met zijn strijkstok en en de gedroogde schapenviool ging Albrik naar de beek. Na de ontmoeting met Näcken speelde hij liedjes op zijn viool. Dit is een verhaal dat ouderen aan hun kinderen vertelde. Iets anders hadden ze niet in die tijd.

Hier is het beeld te zien van Albrik met zijn viool.