Heel bijzonder

We hebben heerlijk geslapen in Óbidos. De avonden koelen heerlijk af en de nachten zijn ook heerlijk koel. Eerst een ontbijtje en daarna douchen want we kunnen lozen en water tanken en dan kunnen we weer helemaal gevuld op pad.

Soms is het even behelpen wat de waterslangen betreft en past een van onze eigen koppelingen er niet op maar zo met de gieter lukt het ook. Zoveel hebben we niet nodig.

We hebben besloten om de regio Lissabon voor een andere keer te laten. Portugal gaat morgen van geel naar oranje en wie weet is het druk in de regio. Hoe jammer we het ook vinden maar we zullen heus nog wel een keertje terug komen naar het mooie Portugal.
We gaan richting Évora. Het is ongeveer 170 km dus we zien wel of er komen of niet.
Wij vinden de minder toeristische route altijd heel bijzonder. Geen toerisme. We komen wel een paar campers tegen en dan in ene keer zie ik het .............. 

We zijn in een piep klein dorpje Cercal.

Mensen die ons al langer volgen weten dat ik een zwak voor kerkhoven heb maar dit lijkt me iets heel aparts. Frits rijd een rondje rotonde zodat we een stukje terug kunnen en daar zien we het kleine kerkhof.

Het eerste hek zit op slot maar bij het tweede hek heb ik prijs en kan het kerkhof op lopen.

Dit hebben we nog nooit gezien.

Er staan een paar kleine gebouwtjes met allemaal kleine ramen en achter die ramen staat een kist met aparte dekens of doeken erop, gehaakt of geborduurd. Er staan ook soms foto's bij en/of beeldjes. Hier moest ik natuurlijk even een paar foto's maken.

Normaal staan er grote stenen op zo'n vak waar de kist achter staat maar dit vind ik wel heel speciaal.

Wat we hier ook veel zien zijn graven zonder een grafsteen. Net of iemand pas begraven is maar er zijn graven zonder steen van een paar jaar geleden. Misschien geldgebrek??????

Ook dit soort altaartjes kom je er tegen.

We hebben vandaag weer eens geleerd hoe mensen omgaan met hun overleden familieleden en wij mochten er getuige van zijn. 

Het wordt al goed warm als we hier lopen en we stappen weer in en rijden verder.

Tjonge, jonge de thermometer stijgt en stijgt.

We rijden kilometers door een soort prairie.

We rijden langs pijnbomen en bossen van eucalyptus bomen. We zien de kurkeiken die een gedeelte van hun stam kwijt zijn.

We zien grote stofwolken en heel soms zien we zelfs de zinderende hitte die een beetje een trilling in de lucht laat zien.

Zelfs de wind is warm als we een raampje open doen onder het rijden.

We rijden over de grote brug die over de Taag ligt en zo bereiken we Évora.

Als we aankomen zijn we moe en hebben het warm. We doen helemaal niks dan even wat eten en verder gaan we in de schaduw zitten met heerlijk koel water. We krijgen er niet genoeg van.

Morgen is er weer een dag en gaan we Évora bekijken.