Naar Yaca

Het was heerlijk koel de afgelopen nacht en we hebben goed geslapen. Na ons ontbijt zijn we meteen vertrokken naar Yaca en wat een mooie tocht was dat.

We kwamen langs hele hoge rotsen en konden soms de top niet eens zien door ons raam van de camper. Het werd dan ook best donker.

Natuurlijk moesten we ook weer steeds omhoog en weer omlaag. Vandaag moesten we dik 70 km afleggen om op onze plaats van bestemming te komen. We zijn een paar jaar geleden ook in Yaca geweest en nu herkende we meteen de CP waar we toen ook hebben gestaan. Bij de CP is een trap omhoog in het park en dan ben je zo in het centrum. Ideaal dus.

We staan hier goed en zijn blij met ons plekje want het is bijna helemaal vol. We gaan de trap omhoog in het park en belanden zoals eerder gezegt in het centrum. 

Hier is het nog rustig maar als we de hoek om gaan .......

Overal terrasjes, terrasjes en nog eens terrasjes met hier en daar een winkeltje ertussenin. Mensen staan in een lange rij voor de bakker en er is een nog langere rij bij de Farmacia. Het is ontzettend druk. Wie niet in een rij staat zit op een terrasje te eten. Wij lopen de hoofdstraat helemaal door en belanden bij de burcht Ciudadela van Yaca. Het kasteel is gebouwd ter verdediging van de stad tussen 1595 tot 1690.

Het heeft een fort op iedere hoek en is een pentagonaal gebouwd. Stervormig. In de tuin rondom de citadel lopen 2 Shetland paardjes vrij rond.

Wij kopen een ticket en gaan dit eens nader bekijken en natuurlijk als pensionada krijgen wij korting op ons ticket zoals we dat al vaker hebben ervaren in Spanje.

De hoofdingang. 

De kazematten.

De chef over de munitie.

Een van de drie putten die het regenwater moest opvangen.

De kapel van het kasteel.

Het is een hele wandeling en dat is nog maar alleen buiten. We zien in binnenruimten de veldslagen en de tinnen soldaatjes.

Op een levensgroot tv scherm wordt de geschiedenis van het kasteel vertelt op een leuke manier.

We hebben het warm gekregen. De mondkapjes zijn wel erg warm om nu steeds op te hebben en het zweet loopt ons zowat langs het hoofd.

We houden het voor gezien en gaan een terrasje opzoeken waar we kunnen uitpuffen en ons vocht gehalte weer op peil kunnen brengen.

Daarna nog een stukje gelopen en zie wat we tegenkomen ........

Zo kan het ook. Goed idee, toch?

Wij lopen de trappen weer af en gaan naar de camper. We nemen een douche waardoor we ons weer heerlijk fris voelen en daarna kokerellen in de keuken.

Weer naar Spanje

We hebben heerlijk geslapen vannacht en niks geen last van koeien of paarden gehad. Rond 7 uur

vanmorgen hoorden we voor de eerste keer weer koeienbellen. 

Het was buiten heel mistig en heel stuk koeler dan gisteren en nat.

We waren lui en bleven heerlijk in bed liggen tot 9 uur. Daarna ontbijten en ons ochtendwandelingetje

naar het restaurantje voor internet verbinding. En hier en daar nog een teken van leven gegeven. 

Op onze wandeling terug kwamen we de paarden weer tegen die heel op hun gemak weer richting CP

liepen. 

Daar staan we. De onderste rij helemaal rechts. Het is fris en het miesert een beetje en de ene na de andere camper vertrekt. Wij lunchen en maken nog een wandelingetje en het blijft maar miezeren, bah. Als we weer internet vangen gaan we het weerbericht eens bekijken en zien dat dit de hele week zo zal blijven in de Franse Pyreneeën. Wat gaan we doen? Hier blijven en onze tocht maken in het natte weer of zullen we naar de Spaanse Pyreneeën gaan waar het beter weer is en de NKC tocht een andere keer maken. We hebben hem gedownload dus die loopt niet weg.

We gaan vertrekken. Het lijkt wel november in Nederland dit weer, bah. Grijs en nat. We starten de motoren en gaan.

Berg op, nog hoger dan we al waren en hoe hoger hoe mistiger. We zien bijna geen hand voor ogen maar dappere Frits brengt ons veilig verder.

Frits moet heel voorzichtig rijden want we hebben niet alleen mist maar ook nog schapen op de weg.

Dan komen we bij Col de Larrau die ons de doorgang naar Spanje moet geven. Er staat een bord op

de weg Fermé. Oei en nu. De Col de Larrau is gesloten. Er staat nog een camper te bekijken wat hij

nu moet. Weer terug en in de mist over de kronkelweggetjes met de schapen? Dat trekt ons niet zo

aan.
Dan staat er een buschauffeur naast ons en we vragen waarom de Col, fermé is. Misschien Covid,

zegt hij. Maar auto's rijden er toch heen. Hij weet het ook niet. We kunnen nog altijd weer terug,

zegt hij. We bedanken hem en nu? Ik ga het toch wagen zegt Frits. Ik laat hem aan de mist denken

want ik denk eerder dat daardoor de overgang is afgesloten. We gaan gewoon en we zien wel, zegt

Frits en daar gaan we.

Hoe hoger we komen hoe mistiger en kronkeliger dat het weer wordt ffffffffffff. En dan komen we

langs een gedeeltelijke wegafzetting. Hier heeft een auto in brand gestaan en het is nog niet

opgeruimd maar wij kunnen er langs en komen dan boven op de Col aan.

De weg die wij volgde staat hier aan gegeven als route barree, oei. We zijn illegaal over gekomen.

Er staan hier campers en auto's die vanuit Spanje komen en nu Frankrijk niet in kunnen. Een enkele

brutale auto waagt het toch en begint aan de afdaling.

Wij stappen even uit hier en voelen al dat ondanks de dichte mist het hier veel aangenamer aanvoelt.

Spanje, we komen er weer aan!!

We rijden door een tunnel en dan zien we niks geen mist meer maar blauwe lucht.

Wat voelt dat weer goed en we kunnen meteen de raampjes weer open doen. Heerlijk. We rijden door tot Isaba en daar loopt iedereen weer in zomers tenue. We hebben er een CP aan een riviertje waar de kinderen weer heerlijk in poedelen.

Wij eten een hapje en maken daarna nog een wandeling door het Isaba dat er erg gezellig uit ziet.

Het terras is aangepast aan de schuine weg. 😁

Frits in de brede straat

 Allemaal geraniums.

En daar staan we dan. Het koelt hier weer heerlijk af in de avonduren dus de nachten zijn hier ook weer goed om te slapen.