Col d'Iraty

We gaan beginnen aan de tocht naar Col d’Iraty. De Col is 1327 m hoog en eenmaal boven is er ook nog

een CP.

Allereerst voor we onze CP gaan verlaten gaan we naar de service zodat we er even tegen kunnen.

Grijs water lozen en schoon water tanken. Toilet ook weer legen en dan kunnen we vertrekken.

Nog een paar boodschappen halen in St Jean Pied la Porte zodat we genoeg drinkwater, anderedrankjes en lekkere hapjes bij ons hebben. Het is vreselijk druk in St. Jean Pied de Porte en we zijn dan

ook blij dat we dat achter ons kunnen laten. Het is een leuke toeristische stad maar nu willen we gaan genieten van de rust boven op de Col.

We hoeven maar 25 km te rijden en we vragen ons dan ook af waar we de lucht in zullen gaan. En dan beginnen de kronkelwegen te komen en we gaan steil de lucht in. Gelukkig is de weg goed met steile afgronden aan mijn kant ffffffff.

Ik maak maar een paar filmpjes dan zie ik die afgronden niet zo naast me 😁.

En dan komen we boven op 1050 meter hoogte en daar is de CP. Het is bijna helemaal vol maar we vinden nog een plekje. Het is warm. De wolken die we onderweg tegenkwamen hebben we beneden ons gelaten. Het is een mooie plek met een riviertje waar kinderen zijn aan het spetteren en sjouwen met stenen om dammen te bouwen. Het is er zo warm dat er mensen zijn die met hun stoel in het water gaan zitten.

We ondervinden één nadeel hier. We hebben geen internet!! Niet zo erg zou je denken maar er zijn

dingen zoals de app van fibri-check die Frits net nu voor de cardioloog 2 keer per dag moet bijhouden en

daar hebben we internet voor nodig.

We hebben een restaurantje gezien en we weten dat daar verbinding moet zijn te krijgen dus lopen we

twee keer per dag er heen om te fibrichecken en dat gaat goed, gelukkig maar.

We komen hier helemaal tot rust zonder internet verbinding, 😕😅. We moeten er wel even aan wennen.

Als we dan zo heerlijk rustig in de schaduw zitten horen we koeienbellen en ja hoor we zien een stuk of

7 koeien tussen de campers lopen. Ze zijn zo mak. Ze grazen en grazen en lopen verder richting het

riviertje waar ze wat gaan drinken.

Daarna lopen ze weer op hun gemak tussen de campers door. Ze zijn dat helemaal gewend dat zie je wel. Er zijn ook twee stiertjes bij en die vinden het welletjes dat geloop in de felle zon. Als ze bij onze camper zijn gaan ze heerlijk in het gras liggen.

De andere koeien lopen gewoon door en de stiertjes doen hun middagdutje.

Wij hadden het plan om te gaan bbq-en, zou dat nu wel kunnen met die koeien? Ja hoor we zien het ook

bij andere camperaars. Eentje heeft er zelfs een kampvuur bij zijn camper gemaakt.
Net als wij aan tafel gaan komen er in ene keer een heleboel wolken aan drijven en binnen twee tellen

kunnen we de bomen aan de overkant niet meer zien. We horen wel de bellen van de koeien en koud is

het ook niet dus we blijven lekker onder onze luifel zitten te eten en dan zie ik een stuk of 7 paarden aan

komen lopen.

Die lopen net als de koeien ook tussen de campers door. Ze lopen langs onze bbq en gaan achter onze camper verder met gras eten. Ongelooflijk toch.

Ben benieuwd hoe dat vannacht gaat.

Saint Jean Pied de Port een rustpunt voor pelgrims

 Het was een mooie tocht naar het Franse Saint Jean Pied de Port.

Hier ziet alles er weer groen uit. Is dat een goed teken of niet????????

Hoe dan ook het is een heerlijk temperatuurtje hier. We rijden berg op en weer af, tunnels door en ook de nodige kronkelwegen krijgen we voor de kiezen maar dit is nog maar een beginnetje.

We rijden door mooie plaatsen

en tanken nog even voor we Frankrijk in rijden want de diesel is in Spanje een stuk goedkoper.

 En voor we het in de gaten hebben rijden we zo Frankrijk in. Geen controle, helemaal niks.

In St. Jean Pied de Port zoeken we onze camping op. Hij ligt bijna in het centrum van het plaatsje.  Aire de Camping-car is een ontmantelde sta-caravan terrein. Op de betonplaten sta je waterpas en droog.

Wie een eind loopt, moet ook op zijn tijd goed uitrusten. Het aan de voet van de Pyreneeën gelegen stadje Saint-Jean-Pied-de-Port vormt al eeuwenlang een belangrijk rustpunt op de bekende pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostella. De plaats is tevens een belangrijk centrum in de Baskische cultuur, en min of meer het culturele hart van de regio, wat zich uit in diverse feesten en evenementen, maar ook in architectuur, taal, muziek en dans.

Bijna alles is ingesteld op de pelgrims. Zelfs een speciale winkel met kleding enz enz is hier aanwezig.

Hier hebben ze pech maar er zijn nog zoveel andere Hostels waar een pelgrim voor € 10 kan slapen.

Wij kuieren door de gezellige plaats.

Het is een echt toeristen stadje.

Wij lopen door richting de citadelle maar op weg naar boven komen we eerst nog langs een kerkje Église Notre-Dame du Bout du Pont, dat er weer heel anders uit ziet dan de Spaanse kerken.

Ik moet hier even een kaarsje branden voor iemand die het nodig heeft.

Het is een heel eenvoudig kerkje en dat eenvoudige maakt het net zo mooi.

Wij klimmen weer verder omhoog naar de citadelle vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de hele stad en de omgeving.

Het is een flinke klim maar we hebben het weer gehaald 💪

Als we weer terug beneden zijn hebben we wel een drankje verdiend. We zoeken een gezellig terrasje op en de serveerster komt bij ons. Wij bestellen 2 biertjes maar eerst moeten we onze pass sanitaire laten zien. Hé, hé eindelijk eens iemand die er naar vraagt. Hebben we die niet voor niets.

Wij laten onze pass sanitaire zien en hij wordt goedgekeurd en we krijgen ons biertje.

Wel verdiend toch.

Fietsen met hindernissen.

Vandaag een beetje een "werk-aan-huis-dag" gehad.

Is ook hoog nodig met al dat woestijn stof en zand dat overal is doorgedrongen. Vanmorgen haalden Frits de fietsen uit de garage en als we normaal een zwart zadel hebben dan was het nu een grijs. Onze helmen zaten ook helemaal onder het stof en moesten eerst schoon gemaakt worden. Maar voorruit we gingen fietsen. We zouden de Vias Verdes gaan fietsen die hier achter de CP begint.

In Spanje worden de zogenaamde vias verdes (letterlijk: groene wegen) steeds populairder. Vias Verdes  zijn oude spoortrajecten waar fiets/wandelpaden van zijn gemaakt. Het zijn meestal gravelpaden die door de vrije natuur gaan. Een zegen voor de Spanjaarden, die de rustige verkeersvrije paden gebruiken om er te fietsen, te joggen te wandelen en om er hun kinderen te leren fietsen.

Allemaal leuk en aardig maar voor mij minder. Ik heb er een hekel aan om over grindpaden te fietsen en ik had er eigenlijk niet zo bij stil gestaan maar na 1 kilometer Vias Verdes hield ik het voor gezien.

Grindpad en naast me ravijn. Steile heuvel af en weer op. Het zweet brak er me van uit en ik hield het dan ook voor gezien. Ik raadde Frits aan om gewoon verder te gaan want de toch was mooi maar Frits wilde niet en ging met mij terug naar de camper. Ik voelde me best wel schuldig dat Frits nu ook niet ging maar aan ongelukken hebben we ook niks.

Bij de Camper gekomen hebben we onze fietsen een heerlijke douche beurt gegeven zodat ze weer herkenbaar waren. Frits is de garage gaan ontstoffen/ontzanden en ik ben binnen begonnen.

In de middag zijn we nog even naar de supermarkt gelopen en daarna zijn we onder onze boom gaan zitten gieren spotten.

Meestal zie ik boven deze rots wel 6 gieren vliegen behalve als ik met mijn fototoestel klaar zit 😞

Op de foto boven zie je 2 superkleine puntjes in de lucht en dat zijn nu gieren 😅  Het is gewoon moeilijk om ze goed op een foto te krijgen. 

In de namiddag zien we wolken komen. Die hebben we al lang niet meer gezien en het begint hard te waaien. De Spaanse camper gasten trekken meteen hun jassen en lange broeken aan 😉

Onze nieuwe naaste buren zijn Engelsen. Het zijn net Hyacint en Richard Bouquet. Ze hebben een prachtige camper met alles erop en eraan. 

Richard knikt eens en zegt goededag maar Hyacint geeft niemand ook maar enig teken. Nee ze is niet vriendelijk en kijkt zo langs je heen. Ach ja, ze zal het natuurlijk prettig vinden om alleen te babbelen met Richard.

De wind en de wolken worden steeds heviger en iedereen gaat naar binnen. Het wordt fris 😅😅

Wat heerlijk is dat voor een keer 😂😂 We zijn toch vreemde mensen hé.

Morgen gaan we weer verder. We willen morgen naar Saint Jean Pied de Port gaan in Frankrijk en van daaruit willen we een route volgen van de NKC dwars door de Pyreneeën. We hebben er al goede verhalen over gehoord dus we laten ons verrassen.

Wordt vervolgd .........