Weer naar Spanje

We hebben heerlijk geslapen vannacht en niks geen last van koeien of paarden gehad. Rond 7 uur

vanmorgen hoorden we voor de eerste keer weer koeienbellen. 

Het was buiten heel mistig en heel stuk koeler dan gisteren en nat.

We waren lui en bleven heerlijk in bed liggen tot 9 uur. Daarna ontbijten en ons ochtendwandelingetje

naar het restaurantje voor internet verbinding. En hier en daar nog een teken van leven gegeven. 

Op onze wandeling terug kwamen we de paarden weer tegen die heel op hun gemak weer richting CP

liepen. 

Daar staan we. De onderste rij helemaal rechts. Het is fris en het miesert een beetje en de ene na de andere camper vertrekt. Wij lunchen en maken nog een wandelingetje en het blijft maar miezeren, bah. Als we weer internet vangen gaan we het weerbericht eens bekijken en zien dat dit de hele week zo zal blijven in de Franse Pyreneeën. Wat gaan we doen? Hier blijven en onze tocht maken in het natte weer of zullen we naar de Spaanse Pyreneeën gaan waar het beter weer is en de NKC tocht een andere keer maken. We hebben hem gedownload dus die loopt niet weg.

We gaan vertrekken. Het lijkt wel november in Nederland dit weer, bah. Grijs en nat. We starten de motoren en gaan.

Berg op, nog hoger dan we al waren en hoe hoger hoe mistiger. We zien bijna geen hand voor ogen maar dappere Frits brengt ons veilig verder.

Frits moet heel voorzichtig rijden want we hebben niet alleen mist maar ook nog schapen op de weg.

Dan komen we bij Col de Larrau die ons de doorgang naar Spanje moet geven. Er staat een bord op

de weg Fermé. Oei en nu. De Col de Larrau is gesloten. Er staat nog een camper te bekijken wat hij

nu moet. Weer terug en in de mist over de kronkelweggetjes met de schapen? Dat trekt ons niet zo

aan.
Dan staat er een buschauffeur naast ons en we vragen waarom de Col, fermé is. Misschien Covid,

zegt hij. Maar auto's rijden er toch heen. Hij weet het ook niet. We kunnen nog altijd weer terug,

zegt hij. We bedanken hem en nu? Ik ga het toch wagen zegt Frits. Ik laat hem aan de mist denken

want ik denk eerder dat daardoor de overgang is afgesloten. We gaan gewoon en we zien wel, zegt

Frits en daar gaan we.

Hoe hoger we komen hoe mistiger en kronkeliger dat het weer wordt ffffffffffff. En dan komen we

langs een gedeeltelijke wegafzetting. Hier heeft een auto in brand gestaan en het is nog niet

opgeruimd maar wij kunnen er langs en komen dan boven op de Col aan.

De weg die wij volgde staat hier aan gegeven als route barree, oei. We zijn illegaal over gekomen.

Er staan hier campers en auto's die vanuit Spanje komen en nu Frankrijk niet in kunnen. Een enkele

brutale auto waagt het toch en begint aan de afdaling.

Wij stappen even uit hier en voelen al dat ondanks de dichte mist het hier veel aangenamer aanvoelt.

Spanje, we komen er weer aan!!

We rijden door een tunnel en dan zien we niks geen mist meer maar blauwe lucht.

Wat voelt dat weer goed en we kunnen meteen de raampjes weer open doen. Heerlijk. We rijden door tot Isaba en daar loopt iedereen weer in zomers tenue. We hebben er een CP aan een riviertje waar de kinderen weer heerlijk in poedelen.

Wij eten een hapje en maken daarna nog een wandeling door het Isaba dat er erg gezellig uit ziet.

Het terras is aangepast aan de schuine weg. 😁

Frits in de brede straat

 Allemaal geraniums.

En daar staan we dan. Het koelt hier weer heerlijk af in de avonduren dus de nachten zijn hier ook weer goed om te slapen.

Saint Jean Pied de Port een rustpunt voor pelgrims

 Het was een mooie tocht naar het Franse Saint Jean Pied de Port.

Hier ziet alles er weer groen uit. Is dat een goed teken of niet????????

Hoe dan ook het is een heerlijk temperatuurtje hier. We rijden berg op en weer af, tunnels door en ook de nodige kronkelwegen krijgen we voor de kiezen maar dit is nog maar een beginnetje.

We rijden door mooie plaatsen

en tanken nog even voor we Frankrijk in rijden want de diesel is in Spanje een stuk goedkoper.

 En voor we het in de gaten hebben rijden we zo Frankrijk in. Geen controle, helemaal niks.

In St. Jean Pied de Port zoeken we onze camping op. Hij ligt bijna in het centrum van het plaatsje.  Aire de Camping-car is een ontmantelde sta-caravan terrein. Op de betonplaten sta je waterpas en droog.

Wie een eind loopt, moet ook op zijn tijd goed uitrusten. Het aan de voet van de Pyreneeën gelegen stadje Saint-Jean-Pied-de-Port vormt al eeuwenlang een belangrijk rustpunt op de bekende pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostella. De plaats is tevens een belangrijk centrum in de Baskische cultuur, en min of meer het culturele hart van de regio, wat zich uit in diverse feesten en evenementen, maar ook in architectuur, taal, muziek en dans.

Bijna alles is ingesteld op de pelgrims. Zelfs een speciale winkel met kleding enz enz is hier aanwezig.

Hier hebben ze pech maar er zijn nog zoveel andere Hostels waar een pelgrim voor € 10 kan slapen.

Wij kuieren door de gezellige plaats.

Het is een echt toeristen stadje.

Wij lopen door richting de citadelle maar op weg naar boven komen we eerst nog langs een kerkje Église Notre-Dame du Bout du Pont, dat er weer heel anders uit ziet dan de Spaanse kerken.

Ik moet hier even een kaarsje branden voor iemand die het nodig heeft.

Het is een heel eenvoudig kerkje en dat eenvoudige maakt het net zo mooi.

Wij klimmen weer verder omhoog naar de citadelle vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de hele stad en de omgeving.

Het is een flinke klim maar we hebben het weer gehaald 💪

Als we weer terug beneden zijn hebben we wel een drankje verdiend. We zoeken een gezellig terrasje op en de serveerster komt bij ons. Wij bestellen 2 biertjes maar eerst moeten we onze pass sanitaire laten zien. Hé, hé eindelijk eens iemand die er naar vraagt. Hebben we die niet voor niets.

Wij laten onze pass sanitaire zien en hij wordt goedgekeurd en we krijgen ons biertje.

Wel verdiend toch.