Posts tonen met het label Aruba. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Aruba. Alle posts tonen

13-11-2012

Oranjestad, Aruba



Dinsdag 13 november

Om vier uur loopt de wekker af en om vijf uur gaan we de deur uit richting Via Regia.
De taxi is mooi op tijd, half 6. Koffers in de auto en dan gaan we aan onze reis beginnen.


Het is rustig op de weg en om 8 uur komen we aan op Schiphol.
Onze boarding passen rollen uit de automaat en dan gaan we aan de koffie.


We snuffelen wat rond in de winkels, vergelijken prijzen i.v.m de taxfree maar goedkoper is het hier zeker niet.
Tegen 11 uur komen we bij onze gate F09 aan en wachten totdat we door de slurf mogen naar ons vliegtuig.

We vertrekken een half uur later dan gepland omdat er problemen waren met tanken zegt onze gezagvoerder.
Om half een gaan we dan de lucht in.

Ik kijk naar een film van Saskia Noort, de Verbouwing. Spannend! Dan komt onze warme hap eraan. Meatballs, mmmm met rode kool en puree, een heerlijk slaatje erbij, stukje kaas en een lekker toetje met soesjes. We hebben honger want het was heel vroeg toen we voor het laatst gegeten hebben.

Visum invullen, babbelen, muziekje luisteren, lezen, ach we vervelen ons niet in de tien uur die we moeten vliegen.
Het is 17.20 uur Arubaanse tijd (5 uur eerder dan in Nederland) als we landen.
Het is een streng gebeuren bij de douane. Alle koffers, groot en klein moeten door de scanner. Een reiziger boft want zijn koffer wordt eruit gepikt en wordt helemaal leeg gemaakt
Als we staan te wachten tot onze koffers van de band rollen worden we begroet in het Maastrichts. Wat komisch, dat verwacht je hier niet.

We worden met een bus opgehaald door het hotel.


Onze eerste indrukken zijn geweldig. Hoge mooie palmbomen met kokos noten erin. Het hotel ligt aan de boulevard aan de zeekant in Oranjestad.
Mooie kamers naast elkaar hebben we zijn alleen nog maar vriendelijke mensen tegengekomen. De hitte overvalt ons. Dat zijn we niet gewend in Nederland.
Het eerste wat wij dan ook doen is de korte broek aantrekken en dan een wandelingetje maken in de grote tuin van het hotel.
We zien het ene mooie zwembad na het andere, de zee ruikt heerlijk en in het donker zien we dat het water er heel helder uitziet.


We zijn moe. Voor ons gevoel is het eigenlijk half twee in de nacht.


We strijken neer in het restaurant in de tuin van het hotel en eten een hapje.
Als de klok tien uur aangeeft gaan we naar bed.
Het duurt dan ook niet lang of we slapen als rozen.


Woensdag 14 november

Het eerste dat we zien als we de oogjes open doen is een groot cruiseschip voor onze neus liggen en het duurt niet lang of er komt nog een tweede bij. Wat zijn ze toch ontzettend groot en mooi.


We zijn heerlijk uitgeslapen, lekker douchen en dan naar het ontbijt. We ontbijten waar we gisterenavond hebben gegeten. Het eten staat in gekoelde vitrines en als je niet oplet eten de vogels je broodje zo van je bord iets wat mijn moeder vreselijk vindt.

Na het heerlijke ontbijt gaan we wandelen door de tuin. We zien hele mooie vissen aan de kant zwemmen in zee. Blauw, gestreept, wit, het lijkt wel een aquarium. Dan zien we de leguanen. Ze lopen ons zo voor de voeten als we niet opletten. Er zit ook een heel stel op de rotsen aan zee te zonnen. Pelikanen zien we hier vliegen. Wat een prachtige natuur.


Eerst even geld pinnen. In the Market is een automaat. Maar wat we ook proberen, het lukt niet, er komt geen geld uit de automaat. We gaan een paar boodschapjes in de kleine supermarkt halen maar ook daar lukt het pinnen niet. Aan de receptie zeggen ze dat we ook in het casino aan de overkant kunnen pinnen dus op naar het casino. Als ik pin is in ene keer onze bankpas weg hap, slik, en weg is de bankpas. Oei, als dat maar goed komt.

We gaan het melden bij de receptie maar we moeten wachten en wachten en wachten. Dan komt de manager bij ons en zegt dat we met een taxi naar de bank moeten. Dus op naar de bank. 


Morgen moeten we naar het hoofdkantoor zeggen ze daar en daar zullen we de pas weer terug krijgen. We gaan weer met een taxi terug richting ons hotel. 
He, wat vervelend nu met die bankpas. We hebben geen andere keuze dan te wachten tot morgen.

We gaan nog een kijkje nemen in het andere Renaissance hotel, oei daar is het wel erg groot en druk. Alle drie zijn we het er over eens dat we in ons Renaissance beter zitten.


Onderhand zijn we uitgedroogd en gaan op een terrasje aan zee zitten met water en een Balashi (biertje).


Dan weer naar het hotel, zwem spullen aan en nog even heerlijk verkoeling zoeken in een van de zwembaden.
's Avonds weer heerlijk eten in het restaurant in de tuin.
Vanavond is er een Italiaans buffet.


Het diner is hier in Aruba weer snel achter de rug. Als we het hoofdgerecht op hebben komen ze steeds vragen of we koffie willen. Wij zeggen steeds "nee" omdat we nog een dessert willen. Als we dan eindelijk aan de koffie zijn komen ze vragen of we een dessert willen, 😂😂. Het lijkt hier wel de omgedraaide wereld. Na een tijdje gaan we dan maar richting bar omdat ze ons graag kwijt zijn. Het is gezellig bij de bar. Tegen 12 uur gaan we naar onze kamers en slapen weer heerlijk.


Donderdag 15 november


Het is een bewolkte dag vandaag maar de temperatuur blijft warm. We ontbijten buiten met de vogels.


Frits gaat onze eitjes laten bakken.


Soms zien we dat het regent maar voelen niets. Er vallen maar een paar druppeltjes en voor ze beneden zijn zijn ze al verdampt geloof ik.

Na het ontbijt maken we nog en wandelingetje in de tuin langs de zee en zien we de leguanen zitten met bosjes op de rotsen.


Tegen 11 uur bestellen we weer een taxi want we moeten weer naar de bank voor het bank pasje.
Alles gebeurd hier heel relaxt dus ook de taxi die ons moet ophalen neemt zijn tijd.
Het is een aardige Arubaan die ons tips geeft.


We moeten in Mainstreet zijn maar die is opgebroken omdat ze er nieuwe tramrails aan het aanleggen zijn. Wisselgeld heeft hij niet en dus moeten we wachten totdat hij in een café zijn geld heeft gewisseld.
Dan gaan we de bank binnen.

Bij de banken en dure winkels hier staat altijd een bewaker die je binnen laat en het hangt er allemaal vol met camera's. Wij moeten weer naar de informatiebalie en laat dat nu de juist de balie die zijn die het minst opschiet. Na een dik half uur zijn wij dan eindelijk aan de beurt. De beste man heeft een heel pak bank pasjes waar hij het onze uit gaat zoeken en ja hoor daar is onze pas weer en hij doet het ook nog.
Zou dat hier zo vaak gebeuren?

Net buiten bij de bank is een pinautomaat en daar gaan we het weer proberen en ja hoor hij doet het. Tenminste de SNS pas. De Rabo pas doet het niet terwijl ik ze voor we op vakantie gingen op Zd Amerika hebben laten zetten. Al weer wat geleerd, Rabo passen gaan wij dus nooit meer gebruiken op vakantie buiten Europa, wat een gedoe. 

We lopen door Mainstreet! Wat een winkels. Alle grote merken kun je hier vinden dus voor de liefhebber een hemels genot al zijn de prijzen even hoog als bij ons en sommige zijn zelfs hoger.

We gaan verder en komen bij Palace Market, wat een enig gebouw is dit. 



Het is helemaal roze en gebouwd in een stijl van Disney. De kerstbomen staan hier al klaar voor de kerst trouwens overal zijn de winkeliers al bezig met kerstbomen en kerstversieringen.
We maken hier de nodige foto's.


Rustig slenteren we verder. Het is warm dus doen we alles op een Arubaans tempo.
We drinken hier en daar wat, maken foto's en gaan 's middags nog even heerlijk zwemmen wat heerlijk verkoelend is.
Laten wij nu eens boffen want als Frits bij de strand bar een biertje voor ons gaat halen is het Happy Hour. Hij komt terug bij ons met een grote emmer vol ijs en blikjes bier. Bestel je nu drie blikjes dan krijg je er zes. Heerlijk zitten we onder onze palmboom met onze grote emmer vol heerlijk koel vocht, hahaha.



Op het strand wordt een tafel gezet zien we met een wit tafelkleed, bestek, borden, wijnglazen, twee fakkels en overal worden bloemen in het zand gestoken. We hebben een bruidspaar gezien en we denken dat het stel een romantisch avondje aan het strand zal hebben.
Wij gaan douchen om het zand van ons af te spoelen en dan gaan we bij ons om het hoekje bij de Italiaan eten.
Het is er druk. Na het eten gaan we nog een Arubaanse cocktail drinken want die moet je hier gehad hebben. We lachen wat af met onze cocktail "sex on the beach" dus ........
Hij is zalig!!!!!! en die nacht slapen we weer als roosjes.


Vrijdag 16 november

Als we gaan ontbijten komt de regen met bakken uit de lucht vallen. Het blijft warm. Met ons parapluutje lopen we door de tuin naar onze bamboe-parasol waar we heerlijk droog kunnen genieten van ons ontbijt.
Als we klaar zijn is het opgehouden met regenen en besluiten we om met de speedboot naar het Renaissance eiland te gaan. 



Het wordt een heerlijk tochtje over de oceaan en eiland is adembenemend. 

Witte Bounty stranden, bamboe parasolletjes, ligstoelen, hangmatten alles wat we ons maar wensen kunnen. De flamingo's lopen hier zo tussen de strandstoelen door en de leguanen liggen te zonnen.


 Het zeewater is helemaal helder en we zien de mooiste vissen zwemmen. Zwarte, gele, gestreepte ongelooflijk wat een natuur. We zien mangrove bossen, de wortels zie je zo in het water. Frits koopt een snorkel en een duikbril en gaat met de onderwater filmcamera op zoek naar vissen, moeders en ikke zoeken een tafeltje aan de strand bar en kijken hoe Frits snorkelend door het water gaat.
Het is hier een waar paradijs en we komen er zeker nog een keertje terug.


De terugweg met de speedboot verloopt voorspoedig en dan gaan we ons heerlijk opfrissen.
Na het douchen maken we nog een wandelingetje door de tuin. Kijken naar de vissen en de ondergaande zon. Bij de strand bar is livemuziek, gezellig.

Nog even internetten en dan gaan we in de buurt bij Cilo op het terras een hapje eten. Als ik op een gegeven moment naar het toilet ga en ik wil weer naar buiten komen heb ik grote pech want de deur wil niet meer open. Dat wordt hard bonzen op de deur en met al dat lawaai van de muziek moet ik maar hopen dat iemand me hoort. Er gaan wel een paar minuten overheen en ja dan heb ik prijs. Met een grote schroevendraaier krijgen ze de deur open en ben ik weer een vrije vrouw.
Overal is live muziek. We gaan nog op ons pleintje wat drinken waar Arubaanse muziek wordt gespeeld. Tegen twaalven gaan we maar eens opstappen want dat is de tijd dat iedereen hier zijn bedje gaat opzoeken.


Zaterdag 17 november

Na het ontbijt gaan we reserveren om vanavond bij Madame Janette te gaan eten. Hier moet je geweest zijn als je op Aruba bent.
Daarna gaan we een auto huren voor maandag en donderdag. Dinsdagavond  willen we naar Fort Zoutman voor het Bon Bini festival zal zijn.
Als we alles geregeld hebben gaan we een wandeling maken door de straatjes van Oranjestad.

Leuk om ook hier mee kennis te maken. We komen bij het Fort Zoutman en het gemeentehuis.




In Mainstreet gaan we een paar typisch Arubaanse winkels binnen. We mogen geen foto's maken wordt ons bij binnenkomst verteld en we moeten onze camera's in de tassen doen. Het is er donker binnen en het lijkt of de tijd is blijven stilstaan hier. We kopen er een tubetje crème en als we weer naar buiten willen moet eerst het bonnetje gecontroleerd worden.

Vandaag is het wel heel warm. Het is of er vuur uit de lucht komt vallen en we besluiten dan ook al snel om maar naar ons hotel terug te gaan en lekker te gaan zwemmen.
We krijgen vandaag een flink zonnebad.

Tegen half zeven gaan we op zoek naar een taxi om ons naar Madame Janette te brengen.

 

Het ziet er super gezellig uit bij Madam Janette en het is er enorm groot. De kerstlampjes branden overal en de vloer bestaat uit witte kiezelsteentjes. De obers vliegen je hier zowat om de oren, de een na de ander komt bij ons langs om ons te vragen wat we willen drinken en dan krijgen we de menu kaart. 
We zoeken wat uit maar als het voorgerecht wordt geserveerd is het even schrikken. Frits krijgt een grote schaal die helemaal vol ligt, pppfffff waar moet hij dit gaan allemaal laten?



Het is bijna onmogelijk dus hij laat nog een halve schaal over. Ons voorgerecht is heerlijk. Het wordt geserveerd in een grote schelp. Lobster en shrimps in een heerlijk sausje en allerlei frutsels erom heen.
Het hoofdgerecht wordt helemaal lachen. Frits heeft een Arnold Schwarzenegger schnitsel die zo groot is als zijn bord en hij heeft een grote maat bord, fffffffff. 
Ik heb zalm en lijkt wel een halve vis en moeders heeft lamsrack en wel acht stuks, poeh.



We krijgen de helft maar weggewerkt  en de rest gaat mooi terug. Ondertussen komt een serveerster bij ons en raad eens,  het is een meisje uit Roermond die hier 9 maanden werkt maar binnenkort weer terug naar Nederland vertrekt. Ze heeft heimwee en vindt het nu wel mooi geweest. Ze verteld dat het op Aruba altijd feest is, het is echt "one happy island"  zoals hier overal wordt aangegeven, zelfs op de nummerborden van de auto's. De eigenaar van Madame Janette is een heuse Limburger, wat enig.

Na Madame Janette nemen we een taxi naar ons hotel en gaan nog even op ons terrasje zitten met een wijntje.
Dan naar bed want morgen willen wij om 11 uur aan de Paardenbaai zijn want dan komt sinterklaas met zijn boot aan. dat willen we natuurlijk niet missen.


Zondag 18 november

Na ons ontbijt gaan we richting Paarden baai. We zijn nog vroeg het is 10.40 uur we willen niets missen.

Het is nog niet druk al zijn de kraampjes al open. Tegen elf uur zie ik de boot aankomen maar hij komt niet onze richting uit, he??????



Frits is richting aanlegsteiger van de cruise schepen gegaan en daar komt de goedheiligman aan wal. De beste man moet namelijk eerst door de douane vandaar het lange wachten.




Moeders en ik wachten en wachten en wachten. Om 12 uur is nog geen sint te bekennen dus we wachten maar net als de honderden Arubaanse families.
Poeh wat duurt dat wachten lang ook al staan we in de schaduw van een palmboom. 

Het wordt steeds drukker en tegen 13 uur beginnen de politieauto's en motoren te komen. Dan zien we de Pieten. Arubaanse vrouwen en mannen die helemaal zwart geschminkt zijn. Het zweet gutst hun van het gezicht en neemt ook schmink mee maar dat valt niet zo op met hun donkere huidskleur.
Dan komt er een rijtuig met een schimmel ervoor en de goedheiligman die er verhit uitziet maar dat kan ook niet anders bij deze hoge temperaturen. Het rijtuig komt bijna niet voorruit omdat ieder kind in het rijtuig getild wordt om een foto te maken of de kinderen het nu leuk vinden of gillen als speen varkentjes ze moeten bij de Sint of Piet op de arm voor de foto. Sinterklaas liedjes worden gespeeld. De zak van Sinterklaas enz enz maar niet in het Nederlands maar in het Papiamento. Enig om te horen.



Als we de Sint hebben gefotografeerd gaan we naar Cilo, ons plekje, een heerlijke koude cola drinken want daar zijn we echt aan toe. Tegen drieën gaan we naar ons hotel en gaan we lekker zwemmen. We zoeken een plekje in de schaduw want ik voel mijn velletje aardig branden.

Ons diner voor deze avond gaan wij op ons terrasje gebruiken. De muziek is alleraardigst. 
We worden na een tijdje babbelen aangesproken en er wordt ons gevraagd waar wij toch vandaag komen. Dit gebeurt vaker als wij dialect spreken omdat men dat niet helemaal kan thuisbrengen.
Maastricht kennen ze hier bijna allemaal wel en dus als wij dan antwoorden met, Maastricht, dan krijgen we steeds te horen; ah Maastricht, we dachten al dat het Limburgs was en dan komen de verhalen over waar zij gestudeerd hebben in Nederland en waar ze woonden en hoe lang.
Het brengt hele gesprekken op gang. We horen ook dat Aruba niet groter is dan Texel, dat het eiland leeft van het toerisme en dat 80% van dat toerisme Amerikanen zijn.
Leuk, weten we dat ook weer.


Maandag 19 november

Na het ontbijt gaat Frits onze auto ophalen. Het is een witte Chevrolet die al mooi op de parkeerplaats staat te wachten op ons.



Eerst rijden we naar Carlifornia Point waar de enigste vuurtoren van het eiland staat. De toren is 33 meter hoog. Je kunt hier 360 gr rond kijken over het eiland.



De toren zelf is niet meer toegankelijk voor publiek nadat er jaren geleden een levensmoe persoon vanaf is gesprongen.
Er is een heel leuk restaurantje vanwaar je de zonsondergang kunt zien.



Wij drinken er wat en gaan verder naar de Alto Vista kapel die in 1952 door de Spanjaarden is gebouwd met hulp van de Indianen.



Op deze plek heeft ooit de eerste kerk gestaan. Ieder jaar op de eerste zondag in oktober is er een bedevaart tocht door de bedevaartgangers uit Oranjestad, naar dit kerkje. Ze gaan dan lopend van Oranjestad naar Alto Vista.
Op de weg bij het kerkje staan witte kruizen die beschreven zijn met bijbel teksten.


Het ziet er schitterend uit.
Van hieruit gaat de tocht verder langs de oude goudmijn. Ook komen we langs de enorme rotsen die tussen de metershoge cactussen staan. De Amerikanen noemen het hier Bedrock naar de stad van de Flinstones.
 
In de oertijd hebben vulkanische krachten de tonaliet- en diorietstenen naar boven geperst.



Dan rijden we naar de noordkust, Natural Bridge.



Het zeewater spat hier op tegen de rotsen en overal zie je kleine torentjes opgestapelde stenen. Dit doen de bezoekers hier, het schijnt geluk te brengen dus ga ik ook een paar stenen opstapelen totdat ik een torentje heb. 



Mijn geluk kan nu niet meer stuk.
Van hieruit rijden we richting Oranjestad want de Aloë fabriek wil ik graag eens bezoeken.
Dat wordt zoeken en zoeken. Nergens staat hij aangegeven. Het lijkt wel een puzzel maar na steeds weer op en neer te rijden vinden we hem dan toch.



Ze verkopen er allerlei lotions, zeepjes, crèmes die genezend en/of reinigend werken maar als je de prijzen ziet die de potjes en flesjes kosten zou je terstond ziek worden, fffffffff. Nee daar gaan we ons maar niet aan wagen. De lippen balsem is wel te doen dus daar nemen we wat van mee.
Na de fabriek gaan we tanken en nog even langs het vogelreservaat en verhip, we zien ook nog twee vogels.
 De vlindertuin die hier zou moeten zijn kunnen we niet vinden. Het is mooi geweest voor vandaag en we rijden naar ons hotel.
Lekker douchen en dan een hapje eten.


Dinsdag 20 november

Vandaag gaan we winkelen.
Er zijn hele mooie winkels van elk merk dat je maar wilt als je de portemonnee open trekt. 
Wij gaan ons er maar niet aan wagen.
We eten een hapje bij de Paddock, ook al weer een heel bekende gelegenheid.
We reserveren de tickets voor de onderzeeboot waar we morgen mee de zeebodem gaan kijken.
Maar eerst gaan we vanavond tegen zes uur naar het Bon Bini festival in fort Zoutman.


Wat een feest!
Er wordt ons verteld over de geschiedenis van het fort tijdens de voorstelling. Het is gebouwd voor koning Willem de derde. Vroeger was het het gouvenements gebouw. Nu is het een museum en je kunt nog drie gevangenissen zien uit die tijd. Dan gaat onze presentator ons vertellen waarom Aruba, "one happy island" wordt genoemd. Er is hier namelijk iedere maand een feest.



 Ook koninginnendag wordt hier op 30 april uitbundig gevierd.



Bij ieder feest hoort een dans en die laten ze ons zien. Heel mooi.





Het Bon Bini festival duurt tot ongeveer tot negen uur en dan gaan we naar ons terrasje nog nagenieten van het vrolijke feest.


Woensdag 21 november

Vandaag bij het ontbijt lopen de leguanen weer met de bosjes rond onze voeten. Ik heb het er niet zo op. Ben eigenlijk als de dood voor alles wat reptiel heet dus zit ik weer met de voetjes in de lucht. Het is maar goed dat ik niet alles zie want Frits zegt me dat er net twee van die dingen tussen mijn voeten door liepen, getsie!
Na het ontbijt gaan we ons klaar maken voor de trip met de onderzeeboot.
Om half 12 moeten we bij de steiger zijn maar in Aruba neemt men het niet zo met de tijd en de boot die ons moet komen ophalen is i.p.v. 12 uur er pas om half 1.



We stappen op de boot en wiebelend zoeken we een plekje. Zeebenen heb ik nooit gehad vandaar dat gewiebel.
We varen langs het Renaissance eiland. Het duurt ongeveer een kwartier en dan zien we de onderzeeër in het water liggen dobberen.



We stappen wiebelend over via een plank zodat we in een rij bovenop de onderzeeër staan. Er kan nu een rij mensen uit de onderzeeër naar boven komen en in de andere boot stappen en dan is de beurt aan ons om af te dalen via een ladder naar beneden. 
Beneden staan er banken bij de patrijspoorten en als we daar op gaan zitten hebben we prachtig uitzicht naar buiten.



Als eindelijk iedereen zit worden de luiken boven ons gesloten en de ladder omhoog geklapt waarmee wij naar beneden kwamen. En dan gaan de motoren lopen en zien we een boel bubbels voorbij komen langs de raampjes.
We zakken omlaag tot ongeveer 30 voet en we kunnen de bodem van de oceaan zien. Mooie vissen komen langs zwemmen. Blauwe, gele, gestreepte, grote en kleine. We varen verder en steeds dieper.
We komen langs een scheepswrak, ongelooflijk hoe mooi dit eruit ziet. 




Veel vissen zien we hier en op een gegeven moment zien we zelfs een zeeschildpad en Barracuda's langs zwemmen. We zakken tot 135 voet en gaan even op de bodem van de zee liggen. Gossie, wat een rotsen en planten.
We blijven vijftig minuten onder water en we vinden het een hele belevenis.




Dan gaan we weer naar boven en vallen bijna van onze stoelen het laatste stukje want zo stijl omhoog gaat dat. De luiken gaan weer open en we kunnen weer via de ladder naar boven en dan weer overstappen op de boot die ons komt ophalen.



Het is tegen drieën als we weer aan de kant komen bij de steiger.
We gaan naar de Paddock een hapje eten en bijkomen van ons avontuur.


Als we in het hotel komen gaan we nog even zwemmen, mmmmm heerlijk.


Donderdag 22 november

Vandaag zijn wij weer auto bezitters van een Chevrolet. Nu geen witte maar een grijze.
Na het ontbijt halen we hem op en gaan op pad naar het Arikok park.



Het park is opgericht om de unieke landschappen van Aruba te behouden voor de komende generaties.
Er staat geen hek om het park zodat de geiten, schapen en ezels hier alle vrijheid hebben.
Het landschap hier is boeiend en laat zich niet in een fotootje vastleggen.
Er is van alles te zien. Wonderlijke rots formaties, cactus wouden, mangrove bossen, een bron, grotten met indianen tekeningen, een van de woningen waar vroeger Betico Croes heeft gewoond en we zien hier  diverse boomsoorten.



Langs de kust zijn zandduinen en boca's, prachtige inhammen en baaien. Vroeger werd hier goud gevonden.




We rijden hier rond met onze auto en stappen uit bij de baaien en rotsen en gaan wat drinken in een schitterend restaurant. 



zo blijven onze drankjes wel koel
Onderweg komen we geiten, schapen en ezels tegen. 


Je mag hier geen stenen oprapen omdat hier de Arubaanse ratelslang onder kan liggen. Er is zelfs de kleine ongevaarlijke boa constrictor gesignaleerd. In de grotten vind je talloze vleermuizen.
Er is hier genoeg te zien en we genieten dan ook met volle teugen.
Als we het park weer uitrijden gaan we naar San Nicolas. Hier is het bekende café van Charlie Broun. Dit café mag je zeker niet missen als je in Aruba bent en wij als Limburgers mogen dit al helemaal niet missen want Charlie was een Limburger. Hij kwam uit Weert en is in 1941 met zijn vrouw Marie naar Aruba gekomen.




Zij opende hier een bar waar vissers, prostituees, walvisvaarders en handelsreizigers kwamen. De bar hangt helemaal vol met allerlei gevonden spulletje die gasten mee namen. Iedereen maakt hier dan ook veel foto's van. Er is geen plekje meer waar niets hangt of staat.


Op het moment wordt de bar gerund door de derde generatie Charlie. De stichter Charlie is overleden evenals zijn zoon Charlie. Kleinzoon Charlie zwaait er nu de scepter en achterkleinzoon Charlie is nu 3 jaar.
We eten hier de bekende gamba's die hier het aller heerlijkst zijn van het hele eiland met frietjes en salade. De gamba's zijn klaargemaakt met veel knoflook en smaken voortreffelijk.


Als we alles op hebben zien we dat ze al bezig zijn met het opbouwen van de kraampjes waar de lokale hapjes en souveniers gaan verkocht worden.
Het is een gezellig gebeuren. Vrolijke Caribische muziek, veel kleurige kleding en veel onbekende en kleurige hapjes en zelfs vlaaien zijn hier te koop.



Bij Charlie voor de deur staat en heerlijke band muziek te maken en te zingen. Iedereen die staat te kijken kan niet stil blijven staan.




Volgende keer als we komen eerst maar op Salsa les :-)


Vrijdag 23 november

Na het ontbijt gaat Frits de huurauto weer inleveren en daarna gaan we naar het Renaissance eiland met de boot. Het is een heerlijk tochtje met de wind in de haren. Het water spat hoog op.



Het eiland ligt weer in de zon te baden en in het heldere water zien we weer prachtige vissen zwemmen zelfs een grote vis die een mooie blauwe kleur heeft.


De Flamingo's lopen tussen de badgasten door en daarbij het witte Bounty-strand, het maakt het allemaal een geweldig mooi plaatje.




Frits gaat snorkelen en komt de mooiste vissen tegen, zelfs een inktvis.
Het zeewater hier heeft een prachtige blauwe, groenachtige kleur. Ik ga lekker even zwemmen en moeders gaat bij de bar zitten, de enigste plek waar het nog een beetje koeler is.
We eten nog een kleinigheid en dan zien we tegen vier uur dat ze de stoelen en ligbedden die leeg zijn, opruimen. He, hoe kan dat nu. Het eiland is toch zes uur open?
Er komen wagentjes met servies, tafels met witte tafelkleden, witte stoelen, flessen wijn en andere drankjes, corsages. Aha, er gaat hier iemand trouwen. Hoe romantisch om op een onbewoond eiland te trouwen. Het ziet er allemaal heel mooi uit en zo romantisch.
Wij gaan maar eens onze boot opzoeken zodat we weer naar ons hotel terug kunnen.
Daar gaan we douchen en onze koffers weer inruimen want morgen gaan we het mooie eiland Aruba weer verlaten. Jammer maar aan alles komt nu eenmaal een eind.
We maken er nog een mooie avond van op ons pleintje nu in kerstsfeer.







aan de linkerkant zitten wij iedere avond te genieten van de live-muziek.

Zaterdag 24 november

Vandaag gaat onze reis naar Nederland van start.
We ontbijten voor het laatst in de tuin van ons hotel. Nemen afscheid van de aardige serveersters en gaan onze koffers in orde maken.
We maken nog een wandeling.




We gaan door het Wilhelminapark dat naast het hotel ligt.
Bij het beeld van de jonge Wilhelmina wordt ieder jaar op 30 april het koninginnen feest gevierd.






We drinken ons laatste glaasje bij The Paddock en gaan terug naar het hotel. De lange broeken gaan weer aan, de dichte schoenen ook en dan checken we uit.
De koffers kunnen we in bewaring geven en we gaan op ons pleintje nog een verfrissing drinken. Ppfffffff wat is het warm met die kleding.



Om half vier zouden we worden opgehaald maar zoals ze in Maastricht een Maastrichts kwartiertje hebben zo hebben ze in Aruba en Arubaans half uurtje geloof ik, dat merken we hier steeds weer. Om vier uur komt de bus er dan aan en we gaan richting vliegveld "Reina Beatrix".



We vliegen ook niet om 18.40 maar om 19.10 (vast weer dat Arubaans half uurtje).
Dan krijgen we nog een stop in Bonaire wat een gedoe is.
Er moet getankt worden, passagiers stappen uit, er wordt opgeruimd, passagiers stappen weer in, hehehe.
Dan gaat de trip weer verder.
Gelukkig kunnen we wat slapen, we zetten onze horloges weer 5 uur vooruit en tegen half elf landen we op Schiphol. Het wordt een zeer hobbelige landing door sterke storm van windkracht 10 over Nederland raast.
Mensen worden misselijk en een kindje voor ons moet zelf in de bekende zak spugen. Zelf houden wij ons goed en dan voelen we eindelijk dat we de grond raken.
De taxi staat al op ons te wachten al ontstaat er enige verwarring waar hij staat te wachten maar gelukkig hebben mobieltjes en zo komt alles weer goed.
Onze bagage wordt ingeladen en dan gaan we richting huis. Tegen 15 uur komen we thuis.
Wat hebben we genoten van het mooie eiland maar nu gaan we opruimen en nagenieten van al het moois dat we gezien hebben.