21-06-2013

Rioja, Spaanse en Franse Pyreneeën

Vrijdag 21 juni

Om 6.30 uur gaan we thuis weg en gaan we de caravan ophalen en tegen half 8 vertrekken we dan richting het zuiden.



Om 12 uur komen we in Parijs aan en het is er druk. Ach ja, wanneer is het nu eigenlijk niet druk in Parijs. We doen er anderhalf uur over om door de stad te komen.
Daarna kunnen we weer in een rustig tempo verder rijden. We zien bijna geen andere caravans of campers.

Tegen vijf uur gaan we op zoek naar een camping en die is snel gevonden in het leuke plaatsje Montbhazon aan de rivier de Indre. De campingbaas vindt het heel vreemd dat er bijna geen bezoekers zijn voor de camping. Hij verteld dat op zijn camping vele pelgrims die naar Santiago de Compostella onderweg zijn logeren maar er zijn er nog niet veel geweest en die er waren keken niet al te vrolijk door al die regen.




 Het is nu ook weer begonnen met regenen en we zeggen hem dan ook dat we door reizen naar Spanje en daar hopelijk zon zullen vinden.
Hij kan ons geen ongelijk geven.

Zaterdag 22 juni

We hebben heerlijk geslapen en om half 7 staan we op, douchen, ontbijten want we willen om half 9 vertrekken. Helaas, het grasveld is te nat zodat we helemaal weggezakt zijn en er geen beweging in de caravan te krijgen is. Onze campingbaas komt al toegesneld om ons te helpen en dat doet hij op zijn eigen echte charmante Franse manier. 
Hij kijkt en denkt, mmmmm.  Loopt eens om de caravan en denkt verder. Hmmmmmm, dat wordt zeer lang denkwerk dus koppelen we de caravan maar af, zetten de auto op een harde ondergrond en laten onze mover zijn werk doen. De fransman vindt het formidabel. Wat is dat wat wij hebben? Ik leg het hem uit terwijl Frits de caravan keurig naar de auto brengt en weer vast koppelt.

Het is 9 uur als we vertrekken.
We rijden via Bordeaux naar San Sebastien en slurpen km voor km op. 
De gele Brem staat hier in volle bloei langs de snelwegen. Prachtig!!


 Zullen we doorrijden????
 Ach we doen het.
Het is 19 uur geweest als we in de plaats Navarreta op de camping belanden. 
Ze zijn nog open en hebben nog genoeg plaats voor ons.
Ook hier begrijpt men niet waar al die toeristen blijven. Het toerisme schijnt dit jaar maar niet op gang te komen. Crisis, slechte weer? Niemand weet het.
Wij gaan ons installeren op ons mooie rustige plekje. Het is vandaag in ieder geval mooi weer geweest.



Snel wil ik een sms,je sturen naar het thuis front maar dat lukt niet. Geen netwerk gevonden. Morgen maar eens kijken waarom T-Mobile mij in de steek laat.. Nu doen we niks meer. 
We kijken tv en gaan op tijd naar bed.
Om elf uur slapen we al.

Zondag 23 juni

Het is 9 uur als we wakker worden. Het weer ziet er niet zo geweldig uit.
Eerst maar eens ontbijten en douchen
Tegen de middag gaan we naar Logrono. Het is de hoofdstad van Rioga.

 

Het is een mooie, grote stad en als we bij de kathedraal komen maken we nog net het laatste van de H. Mis mee. Heel apart.
We kunnen hier en daar een Spaans woordje opvangen. Hebben we niet voor niks ons verdiept in de Spaanse taal.
Als we op een terrasje neer strijken komt de zon te voorschijn en die gaat niet meer weg zolang wij op vakantie zijn.

Bij de caravan gekomen gaan we dan ook heerlijk genieten van het zonnetje en een wijntje.

's Avonds gaan we naar de receptie waar we free wifi kunnen ontvangen en zo onze mail kunnen nakijken.We drinken nog een wijntje dat hier maar 70 cent kost en de koffie Americano maar 1,40.
Wat een prijzen. De benzine is hier ook goedkoper dan bij ons en kost hier 1,38.

Maandag 24 juni

Het weer ziet er niet zo goed uit terwijl het zonnig zou moeten worden. We gaan een tochtje met de auto maken en nemen de korte broeken mee.

We nemen de N 111 naar het zuiden naar Puerto de Piqueras. Daar zitten we op 1710 m hoogte. De weg ernaar toe is prachtig. We rijden tussen de hoge bergen door en passeren enkele dorpjes. Bij Porte de Piqueras hebben we een geweldig uitzicht. We zien bergen waarvan de toppen nog bedekt met sneeuw zijn.
We genieten hier van het uitzicht en gaan weer richting noorden.



We gaan nu over hele smalle weggetjes. De koeien lopen hier vrij rond over de weg met grote bellen om hun hals. Ze lopen met hun kalfjes naast zich. 


Weer een stuk verder lopen de paarden over de weg en ook zij hebben bellen om de hals. Soms moeten we wachten omdat de veulentjes net staan te drinken bij de moeder.
We komen ook nog geiten tegen en grijs gekleurde varkens. Het loopt allemaal op zijn gemak te grazen en steken de weg over naar een riviertje waar ze gaan drinken.


Bij het plaatsje San Roman de Cameros stappen we uit. De meeste dorpjes zijn als taartjes op een berg gebouwd. Heel apart. We wandelen hier even rond en gaan op een terrasje zitten  en ook hier komt zo nu en dan een koe voorbij lopen. Het is hier echt genieten.



Dan gaan we weer verder richting Logrono want onze auto schreeuwt om extra olie en een garage of supermarkt vinden is hier niet zo makkelijk. We laten er een fles ingieten en nemen nog maar een extra fles mee want je weet maar nooit.
Ook gaan we hier nog even de supermarkt binnen om lekkere dingetjes te kopen waaronder natuurlijk de Spaanse worst bij hoort en Rioja wijntjes want dat moeten we proeven. In de supermarkt is ook alles veel goedkoper dan in Nederland. Het is er niet druk. Ook nog gratis parkeren in de ondergrondse garage. Het kan niet op.

De temperatuur is nog heerlijk en als we bij de caravan komen gaan we grillen met een heerlijk roseetje erbij  vanuit de streek.
Onze mede kampeerders, een Spaans echtpaar gaan vertrekken en nu hebben wij het rijk voor ons alleen. De campingbaas klaagt steen en been omdat er te weinig gasten zijn.
Wij vinden het wel heerlijk zo.
's Avonds gaan we weer bij de receptie wat drinken en onze mail ophalen en natuurlijk beantwoorden.
Daarna nog even tv kijken en dan lekker slapen.

Dinsdag 25 juni

Vandaag is het prachtig weer en we besluiten er een luie dag van te maken. We ontbijten op ons gemak en tegen de middag gaan we lopend naar Navarrete. Het 500 m dus dat is te doen.



We kijken er eens rond, nemen een terrasje en lopen weer teug. Nog een zonnebadje en een hapje eten.
Nog wat lezen, internetten en nog even bellen met mijn moeder.
Alles is er o.k.

Woensdag 26 juni

We gaan er een actieve dag van maken maar als ik geweten had hoe actief hij zou worden dan had ik me geloof ik toch even bedacht.


We rijden 44 km naar het plaatsje San Lucia en daar parkeren we de auto. 
Wandelschoenen aan, rugzak op.

We lopen naar het volgende dorp La Villa de Oncon. Het gaat flink bergop, te flink als je het mij vraagt. Met horten en stoten kom ik bij het dorp aan. Nu zal het wel minder stijgen. Na iedere bocht kijk ik hoopvol maar helaas ik zie alleen maar stijgende wegen. Verder en niet zeuren, fffffff.

We stijgen van 750m waar we zijn uitgestapt naar 1305m in 8km. Ik zeuren? Wel nee hoor, wil je terug? Nee natuurlijk niet, dus ik laat me niet kennen, verder omhoog.
Uiteindelijk ziet ook Frits dat we geen rondje lopen op de gps. We besluiten om te keren, hehe, jippie!
We dalen van 1305m naar 900m en dan mag ik eindelijk gaan zitten op een terrasje. O hemel wat zijn we daar aan toe.

Dan verder naar beneden naar onze auto en daar aangekomen trek ik meteen mijn wandelschoenen uit en stap in mijn ballerina' s. Wat een weldaad. Mijn voeten voelen of ze bont en blauw zijn, ffffff.
Bij de caravan gekomen drinken we eerst een biertje en dan heerlijk onder een frisse douche.

Vanavond gaan we maar een pizza eten. Geen geloop verder meer.

Donderdag 27 juni

Vandaag gaan we een tocht maken naar dorpjes en steden.
Eerst rijden we naar de plaats San Millan de la Cogolla. Dit dorp ontstond op een heuvel rondom twee kloosters.  wij gaan een klooster bekijken en wel het Monasterio de San Millan de Yuso.



Er is een prachtige kerk bij waar de tombe staat van San Millan. We zien ook de zeven kinderhoofdjes als engeltjes die bij de madonna staan. In het klooster boven zijn de graven van de zeven kinderen van Lara die door de Moren gekidnapt en onthoofd zouden zijn. Het gebeurde ongeveer rond het jaar 547.


We zien in de kerk een grote barokke gouden deur waar zeventiende eeuwse schilderijen hangen en er is een collectie ivoren gedenkplaten.
In de schatkamer kunnen we ook hele grote boeken en manuscripten zien waar een van de vroeg bekendste teksten in het Baskisch en Catalaans te zien zijn. Het is in de 10de eeuw geschreven door een Suso monnik.


We eten na de bezichtiging een broodje en gaan verder naar Santo Domingo de la Calzada. We zien hier veel pelgrims die onderweg zijn naar Santiago.
Grote rugzakken hebben ze op hun rug en stokken in de handen om de honden weg te jagen onderweg en om makkelijker te lopen.
We brengen hier een bezoek aan de prachtige kathedraal uit de 12de eeuw waar ook de stoffelijke resten liggen begraven van de H. Domingo.



 

Het meest bizarre element hier is een grote kooi die ingebouwd is in de muur waarin een haan en kip leven. De dieren symboliseren het wonder van de H. Dominicus. Hij zou een Duitse pelgrim die ten onrechte was opgehangen weer tot leven hebben gewekt. Toen zijn ouders hun zoon levend aantroffen aan de galg, spoedden zij zich naar de rechter. Deze riep uit: onzin, hij is net zo levend als deze gebraden haan op mijn bord! Waarop de haan overeind kwam en kraaide.

Van hieruit gaan we naar Najera. Hier lopen we wat rond. We zijn moe van de vele indrukken van vandaag. We stappen in de auto en gaan richting camping.

Vrijdag 28 juni

Vandaag maken we er weer een luie dag van.
We knutselen wat bij de caravan en besluiten om een wandeling naar het dorp te gaan maken. We nemen niet de gewone weg maar gaan via het veld waar een paadje is.
We lopen langs de Rioja druivenstruiken, de kamille en klaprozen en korenbloemen. Wat een mooie kleuren allemaal.



We nemen een terrasje. Tussen 14 en 17 uur is het overal uitgestorven. De winkels gaan dicht. Wij lopen weer richting camping en gaan daar nog even wat drinken en onze mail bekijken.

Zaterdag 29 juni

We zijn vandaag alweer een week in Navarrete.
Het weer is geweldig en we genieten dan ook met volle teugen.
We gaan vandaag een rit maken langs bergdorpen en naar Haro waar de bekende wijnfeesten zijn begonnen. 
De feesten beginnen al om 8 uur 's morgens. De traditie wil dat een man te paard de berg op gaat en in optocht wordt dan naar de kerk gelopen waar om 8.45 uur een H. Mis begint. Daarna begint het gevecht. Mensen zijn helemaal in het wit gekleed en worden overgoten met rode wijn. Er wordt goed gedronken. Het hoort er allemaal bij. Ze hebben een rode halsdoek om en een rode sjerp.


Maar eerst rijden we via Lardero, Alberite, Trevijano naar Laguna waar we ook nog langs de rotsen komen waar de vale gieren rondzweven. 



Dan langs Nieva de Cameros, Brieva de Cameros naar Anguiano, Banos de Rio Tobia naar Haro.




Het is ongeveer 200 km die we afleggen maar zeer de moeite waard. We zien zoveel verschillende landschappen. Rotsen, grote vlakten maar ook grote bergen die helemaal in bloei staan met de gele brem. 



We komen weer koeien en schapen tegen die over de wegen lopen. 
In Haro lijkt het wel carnaval tegen de tijd dat wij eraan komen. 


We nemen hier uiteraard een Rioja wijntje en gaan dan huiswaarts.


We geloven onze ogen niet. We staan helemaal omringd met campers en caravans. Engelsen, Nederlanders en Spanjaarden.
We maken nog een gezellige babbel en het is al acht uur eer we gaan eten koken. We krijgen al bijna het Spaanse ritme te pakken van laat eten.

Zondag 30 juni.

Vandaag wordt een klungeldagje.
De was wordt gedaan en kan heerlijk in de wind drogen. 

Het is druk op de camping.
Als de was in het zonnetje hangt duik ik heerlijk weg in mijn leesboek en Frits trekt de wandelschoenen aan en gaat een wandeling maken naar het meer waar hij al sinds we hier zijn naar toe wil.
Het is warm, zo warm dat ik mijn voeten bijna verbrand als ik op de ligstoel ga liggen.
Als Frits tegen vijf uur weer thuis komt, drinken we wat en luieren verder. 


Rond 19 uur lopen we naar het dorp Navarrete om ergens wat te gaan eten.
Als we er aan komen denken we dat het misschien nog te vroeg is want iedereen komt mooi gewassen en gestreken op zijn paasbest naar het plein en neemt wat te drinken. Dus doen wij dat ook maar. Tegen 21 uur krijgen we toch wel honger dus gaan we maar eens op zoek. Nergens maar ook nergens is een eettentje dus gaan we voor de pizza en  nemen nog een wijntje en een biertje. Als we moeten afrekenen denken we dat er een vergissing is gemaakt maar nee hoor we moeten 15 hele euro's betalen voor al dit voedsel en drank.


We lopen we weer terug naar de camping en drinken nog wat op het terrasje waar een glas wijn 0,70 kost. 

Maandag 1 juli

Vandaag gaan we Logrono nog eens bekijken en dan vooral de winkeltjes. Frits vindt leuke overhemden en ik zelf kan natuurlijk die enig handtassen niet laten liggen.
Noem het een  tic van mij :) ik heb het gewoon.
Ook hier zijn geen eettentjes te vinden, alleen een cafetaria waar we een sandwich nemen. We zullen vanavond zelf  een warm gerechtje bereiden op onze gril plaat.
Er komen pelgrims aan op de camping. Drie dames en één heer.
Frits zet koffie voor hun en ze komen even een babbel maken onderwijl ze hun tenten opzetten.
Ze hebben er al 2000 km opzitten en hebben er nog 655 te gaan. Het zijn Nederlanders en ze zijn nu 1 maand onderweg.

Wij eten wat, ruimen de boel een beetje op, gaan nog even naar ons wifi punt want morgen willen we vertrekken van deze camping en willen we de Spaanse Pyreneeën gaan opzoeken.

Dinsdag 2 juli

Om 8 uur staan we op, ontbijten en tegen tien uur vertrekken we. We krijgen nog een fles wijn cadeau van de aardige Spaanse camping baas als we gaan afrekenen.
CampingNavarrete, wie weet komen we nog een keertje terug. Het was heel fijn bij jullie.

We moeten 375 km afleggen vandaag naar camping Boltana in de Pyreneeen.
Het is een mooie tocht. We zien woestijnachtige vlakten en ook hoge bergen waarvan de toppen bedekt zijn met sneeuw.


Op de camping aangekomen worden we hartelijk ontvangen. We zoeken een plekje uit en nestelen ons neer. Jammer dat we hier geen ontvangst krijgen voor onze tv. Dat gaat een tv-loze week worden.
Het is hier drukker en ook horen we hier geregeld Nederlands praten.

We zijn moe. Het zal niet te laat worden.
Morgen is er weer een dag en denkelijk gaan we het plaatsje Ainsa bekijken.

Woensdag 3 juli.

Het weer is geweldig. We worden gewekt door het zonnetje zoals iedere morgen. Als we zitten te ontbijten vinden we onze plek niet zo bijzonder mooi. We hebben alleen maar schaduw en het uitzicht is niet wat we willen dus gaan we na het ontbijt een wandelingetje over de camping maken en vinden dan aan de rand van de camping een mooie plek met vrij uitzicht op de bergen.
We besluiten te verhuizen.
Inpakken, caravan achter de auto en hupsakee naar ons mooie plekje. We zetten de boel weer op. Ach wat mooi hier.

In de middag gaan we naar het plaatsje Ainsa.






We klimmen omhoog naar het oude dorp. Hier is het zo mooi. Oude straatjes en een prachtig kerkje. Als ik een euro in de automaat doe gaat het sfeerlicht aan en begint een mooi muziekje te spelen. Wat een rust en wat een schoonheid.
Na het kerkje lopen we verder naar boven en komen uit op een allerliefst pleintje met veel terrasjes en een paar plaatselijke winkeltjes die producten uit de streek verkopen. Op een van de terrasjes zit een heel gezelschap Fransen te zingen. Ze hebben vast iets te vieren. We kijken wat rond en nemen dan ook plaats op een terrasje en nemen tapas met een heerlijk frisse vino tinto, dat smaakt.

Donderdag 4 juli

Vandaag gaan we naar het natuurpark Ordesa
Het is 39 km  rijden vanaf de camping we gaan over smalle weggetjes tussen de bergen door waar ook nog eens hard gewerkt wordt aan de weg en daardoor doen we er  toch vrij lang over.
In de plaats Torla moeten we de auto parkeren en tickets kopen voor de bus. Je mag nl. niet met de auto de berg op, alleen met daarvoor bestemde bussen.

We trekken onze wandelschoenen aan en nemen onze rugzakken mee. Mijn Nordic stok neem ik ook mee en ieder een fles water. Een truitje want je weet maar nooit wat je boven aantreft.
De bussen rijden ieder kwartier en ze zitten tamelijk vol met wandelaars.


We rijden naar boven en mogen uitstappen bij Pradera de Ordesa op 1300 m hoogte. We willen de waterval gaan bekijken die "Paardenstaart" oftewel die de "Cascade de la Caballo" heet en op 1800 m ligt. Dus die route kiezen we. Het zou ongeveer 3 uur moeten duren om er te komen maar ons kennende ........... zal dat wel langer duren. 


Daar gaan we dan. Klimmen, klimmen, klimmen. Prachtige natuur om ons heen. Een wild stromend riviertje met prachtig blauw/groen water erin stroomt naast ons. 
De eerste waterval komen we tegen. "Cascade de Arripas" deze ligt op 1400 m hoogte.


De tweede waterval, "Cascade de la Cueva", is al een heftige  cascade. 


Er worden foto's gemaakt en we gaan weer hoger naar de derde waterval, "Cascade del Estrecho".


 Het water vliegt je hier zowat om de oren wat heerlijk fris is. We maken weer veel foto's.
We gaan verder omhoog naar de "Cascade de Soaso" en deze ligt op 1700 m ongelooflijk wat een pracht en wat een stilte.
Dan gaan we weer verder over paden van keien en grote blokken graniet, door watertjes en weilanden met bloemetjes, struiken en over dikke brokken steen. 



Bomen worden hier zeldzamer op weg naar het Circo de Soaso. Wat een pracht.
De besneeuwde toppen van de Monte Perdido komen steeds dichterbij al zullen wij niet de 3355m hoogte gaan bereiken die de berg hoog is.

Dan komen we op een vlakker stuk met een snelstromende riviertje en een grasvlakte waar de koeien met hun bellen om de hals vrij rondlopen. Aan een kant zien we rotsen waar tientallen stroompjes uit de bergen komen lopen. We moeten door een riviertje lopen waar we van steen op steen stappen. Gelukkig kan ik met mijn stok voelen waar ik kan lopen en zijn onze wandel schoenen waterdicht.



We kijken onze ogen uit naar al die pracht hier.
En dan zien we hem. Onze "paardenstaart" die 70 meter hoog is.






Er zitten wandelaars op dikke stenen met hun voeten in het water. Dat lijkt ons ook wel lekker en dus, schoenen en sokken uit en het water in. O wat is dat koud.  je kunt ook niet te lang in het water blijven want dat doet gewoon zeer maar we knappen er wel van op. Om 12 uur vertrokken we bij Padera en nu is het half 5. Wie had het over 3 uur??

We rusten een kwartiertje uit en beginnen aan de terugtocht.
Na alles bij elkaar 7 uur gelopen te hebben komen we uitgeteld weer bij ons beginpunt aan. We nemen eerst een heerlijke koude cola want we zijn zowat uitgedroogd en dan frietjes met bacon en eggs.
Mmm dat smaakt.



Het is over 21 uur als we weer bij de caravan aankomen. Onze voeten en kuiten doen zeer. We nemen wat te drinken en verzetten echt geen stap meer.

Vrijdag 5 juli.

Vanmorgen op ons gemakje ontbeten. Daarna heerlijk gaan zwemmen. Dat doet de mens goed en vooral de spiertjes.
In de middaguurtjes gaan we Boltana bekijken. We parkeren de auto en lopen omhoog vanwaar we een heel mooi uitzicht hebben. Dan komen we een leuk terrasje tegen waar we natuurlijk even moeten plaatsnemen op een plekje in de schaduw onder het genot van twee ijskoude biertjes, mmmmmm



Zaterdag 6 juli.

Vandaag wat huishoudelijke dingetjes gedaan. Zelfs de stofzuiger te voorschijn gehaald.
Na de lunch gaan we de omgeving verder bekijken. 



We komen langs een bord waar Mura Roda op staat, dat zal vast een kasteel zijn dat we hoog boven ons hoofd zien. Dus op naar boven.



Wat een tocht. Het gaat soms zo steil naar boven dat we denken dat de auto het niet red en het gebeurd zelfs dat hij eenmaal de EPG moet gebruiken waardoor de vier wielen ingezet worden.
Boven gekomen herkennen we onze auto bijna niet meer terug. Het is een grote stof auto geworden. Het achterraam is bijna onzichtbaar geworden.



Het kasteel zien we, hahaha het is een grote ruïne.
Dus weer naar beneden en ik ben blij als we weer een gewone weg berijden.



We rijden nog wat rond langs het meer, nemen een terrasje waar ik me overgeef aan een overheerlijk ijsje en gaan weer richting camping.

Zondag 7 juli

Het wordt weer een zonnige dag zoals we dat hier gewend zijn en we besluiten om naar de plaats Bielsa te rijden 40 km van ons vandaan. Hier gaan we weer naar het prachtige nationale park Ordesa.


De auto moeten we parkeren voor 2 euro en dan kunnen we op weg.
Wandelschoenen aan, zonnehoedje op, nordic stokken mee, rugzak met water en natuurlijk ons fototoestel.
We gaan naar de info en krijgen een route beschrijving. We kunnen vast wel wat hebben, zegt de dame als ze ons zo bepakt ziet en zegt hoe we moeten lopen. Daar gaan we dan.
Ik merk al vrij snel dat ik de zonne kap van mijn Canon camera heb verloren. Stom, stom maar ik ga dat eind echt niet meer terug, ffffff.


We komen langs een heerlijk verfrissende Cascade, we worden helemaal beneveld met ijskoud water, heerlijk als je het zo warm hebt en de meeste mensen blijven er ook even heerlijk staan om het koele water op hun huid te voelen. Er is zelfs een groepje die een regendansje maken, oei als dat maar goed gaat.




We lopen verder en zien weer een geweldige natuur om ons heen.
Alles bij elkaar hebben we 12 km gelopen en zijn 400 m gestegen. We hebben ook nog even bij de grote cascade gezeten en de koeien moeten aaien.



Om 12 uur zijn we vertrokken en om half 5 komen we beneden weer terug.
Ik moet even naar het toilet maar in de bar zeggen ze dat er hier geen toilet is. Ik krijg een heel verhaal in het Spaans over waar ik zijn moet maar helaas versta ik er bitter weinig van. Dus naar buiten en daar zie ik een info huisje. Misschien is het daar want ik begreep dat ik ergens links moest zijn.
Maar helaas ook hier schudden ze heftig van NEE weer een heel verhaal in het Spaans. Rechtdoor lopen begrijp ik en dan aan de linkerkant.
Ik zie niets dus drinken we hier maar niets. We nemen de auto om naar een volgende bar te gaan.
Na een halve kilometer rijden zien we het toilet gebouwtje, hahaha, dat was wel erg ver lopen met hoge nood.
We stoppen bij een bar in een stukje bos en gelukkig kan ik hier mijn ballast kwijt. Dan ook maar een grote pot ijskoud bier, dat smaakt.



Maandag 8 juli

Vandaag is het maandag en ik maak er een wasdag van.


Ik haal mijn wasmachientje te voorschijn en ik ga aan het werk. Het is heerlijk weer en mijn wasje kan heerlijk aan de lijn drogen.

We zetten onze tafel en stoelen onder de walnotenboom en eten ons stokbroodje.
Heerlijk.

Frits wordt ook aangestoken en haalt de overtollige plaksel van de caravan die door de hitte bijna vloeibaar wordt.


In de middag gaan we nog een paar boodschapjes doen en gaan we genieten van onze laatste dag in Spanje.
's Avonds begint het te donderen en te bliksemmen. Het komt van alle kanten, het zijn wel vier onweren tegelijk maar er valt geen druppeltje.

Dinsdag 9 juli

We zijn vroeg wakker en besluiten op te staan. Het is half negen als we vertrekken. We gaan het mooie Spanje verlaten en maken een prachtige rit.
In Spanje gaan we de tunnel in en in Frankrijk komen we weer te voorschijn.


Daar staat een hele kudde schapen ons op te wachten. Ze lopen om de auto en caravan heen, blijven staan en kijken ons aan. Er is geen herder bij of hond.
We wachten tot de meeste schapen aan de kant zijn en soms roep ik eens kkksssssttttt.


Dan kunnen we weer verder tussen de hoge bergen door en soms langs steile rotsen en smalle weggetjes. Het wordt een geweldige trip.


Tegen half 5 komen we aan in Saint-Rome-de-Tarn. Ze hebben nog plaats voor ons op de camping die wij hadden uitgezocht. 
We komen aan het meer te staan. Wondermooi. camping de la cascade-aveyron


Wat een prachtig uitzicht hebben we.
Het is een terrassen camping en het is een flinke klim naar boven naar de receptie en het winkeltje voor brood.
Dit is de eerste camping waar we wifi moeten betalen. We kopen een weekkaart en kunnen vanuit de caravan de wifi gebruiken alleen hebben we hier geen ontvangst van de Astra's voor onze tv. 

Woensdag 10 juli

Vandaag gaan we naar de Millau.



Een mooie en gezellige plaats.
Leuke winkeltjes. We gaan op een typisch Frans terrasje zitten en eten er een hapje.


Dan wordt het donker buiten en het begint te rommelen.
Eerst nog even langs de supermarkt en dan naar de camping. Onderweg vallen al dikke druppels. Als we op de camping komen begint het ook daar te regenen.
Het is maar een klein buitje. Gelukkig maar.

Donderdag 11 juli

We maken na het ontbijt een tocht naar de Gorge du Tarn.
Onderweg zien we het geweldige viaduct van Millau en we besluiten om dit eerst eens even te gaan bekijken.



Er is een informatie punt bij het viaduct.
We lezen daar dat de bouw 3 jaar heeft geduurd, dat de hoogste pijler 245 m hoog is en dat het viaduct een vlakte van 65000 m2 heeft.
Het werd geopend op 16 december 2004 en er werken hier ieder dag 55 mensen.
Wat een prachtig bouwwerk.
We gaan verder en rijden naar de Gorges. Hier gaan we langs de Tarn tussen de bergen door. We zien veel kajakken. 
Het schijnt trouwens de beste manier te zijn om de kloof te ontdekken.

Dan stoppen we nog in het mooie plaatsje Peyreleau. Een prachtig middeleeuws dorp. 






We wandelen naar boven en kijken uit over de drie causses.
Als we hier vertrekken gaan we nog eens naar Millau om de winkeltjes te bekijken. Veel schoenen en kleding winkels, eettentjes, speelgoed winkels enz enz.

Vrijdag 12 juli

We gaan naar Saint-Affrique. Het plaatsje is genoemd naar de heilige Affrique.
Tussen 12 en 14 uur is alles gesloten behalve de restaurantjes. Die puilen uit van de mensen die komen eten.




Hele groepen zie je samen aan de maaltijd zitten. Gezellig. Tegen twee uur gaan een voor een de winkels weer open. Wij zijn op zoek naar een hengelsportzaak. Ze zijn hier bijna niet te vinden. We vragen het eens aan een winkelier. De beste man stuurt ons naar de grote Intermarché en daar is een magasin de peche, verteld hij.
We vinden hem. Een Walhalla voor Frits. Hij snuffelt rond en koopt een paar kunst vliegen zodat hij kan gaan vissen.


Dan doen we nog een paar boodschapjes en komen langs een kerkhof waar ik even moet kijken.



Daarna gaan we terug naar de camping waar ik wat hapjes maak en we heerlijk luierend de middag door brengen.
Frits neemt nog een frisse duik in de Tarn.



Zaterdag 13 juli

Vandaag een toer door de omgeving gemaakt.
Het is uitgestrekt, rustig.
Dan nog even naar Saint Affrique waar markt is en we nog even naar de hengelsportzaak gaan.





's Avonds tegen twaalf uur knalt het er aardig op los. Vuurwerk galmt tussen de bergen door.
Quatorze Juillet wordt gevierd.

Zondag 14 juli.

Het is vandaag bewolkt gelukkig komt daar later op de dag verandering in en laat de zon zich weer van zijn goede kant zien.
We zijn lui.
Beginnen al met opruimen. Dat gaat steeds geretouneerder.
Morgen gaan we weer vertrekken.

De Cascade

Onze caravan


In de voormiddag rijden we nog even door de omgeving en in de namiddag maken we een wandeling naar het dorp. Het is niet ver maar wel een flinke klim.
Het dorp is mooi, echt Frans.
We drinken nog een pression op het terras en gaan weer richting camping.
Het wordt een heerlijke ontspannen avond.

Maandag 15 juli

Om 8.15uur vertrekken we. Frits weet de caravan prima boven te krijgen. Fffffffff.


Rond 16 uur komen we aan op onze camping in Vincelles 13 km van Auxerre.
We zijn niet de enige want voor ons en achter ons komen mensen een plaatsje vragen.
Plaatsjes genoeg. We besluiten hier nog drie nachtjes door te brengen.
Van hieruit naar huis is het nog 530 km dus dat gaan we donderdag afleggen.
Eerst ons hier nestelen en een frisse douche nemen.

Dinsdag 16 juli

We hebben heerlijk geslapen.
Na het ontbijt gaan we de stad Auxerre bekijken.
Het is een grote stad met een prachtige kathedraal.




Leuke pandjes en mooie winkeltjes en terrasjes.


We eten hier wat en blijven nog heerlijk wat rondhangen.
Het is een mooie dag.



Woensdag 17 juli

Onze laatste dag is aangebroken.
We ontbijten op ons gemak en zitten heerlijk in het zonnetje.
Frits gaat de caravan poetsen want die kan wel een wasbeurt gebruiken na 4 weken door het stof te hebben gereden.
Zelf ga ik binnen in de caravan aan het werk.

’s Middags gaan we een wandeling maken naar het dorp.
Het is warm en wij zijn bijna de enigste die buiten lopen. Gekke toeristen toch. 



Na het avondeten ruimen we de boel zover op zodat we de volgende dag zo kunnen vertrekken.

Donderdag 18 juli

Vandaag is het dan zover.
We staan om kwart voor zeven op en tegen acht uur rijden weg.



Het is niet druk op de weg en tegen 15 uur rijden we Maastricht binnen en rijden meteen door naar de stalling waar onze caravan weer van zijn rust mag genieten.



Filmbeelden van onze vakantie gemaakt door Frits.