11-04-2011

Onze nieuwe caravan.

Sinds deze week mogen wij ons de bezitters noemen van een nieuwe caravan.
Het is een TEC geworden en we zijn er reuze mee in onze nopjes.





Over een paar weekjes mogen we hem gaan ophalen en onze reis naar Engeland zal met onze nieuwe caravan gebeuren.

Dethleffje is naar de dealer gebracht. We zijn nu dus even caravan-loos.




Na een aantal mooie reizen gemaakt te hebben naar Turkije, Indonesië, Thailand en Tunesië was het een wens van ons om een caravan te kopen en te gaan zwerven door Europa.
In 2009 was het zover, we werden de trotse bezitters van een Dethleffs en was de tijd gekomen om te gaan ervaren of dit echt iets voor ons was.
Nu we nog beiden werken zullen we het moeten doen met de tijd die we hebben.
Maar als we niet meer of minder kunnen gaan werken, zullen we heel vaak met onze caravan op pad zijn want het bevalt ons uitstekend.

01-04-2011

Butzbach 15 en 16 april

15 April.

We gaan naar Butzbach op zoek naar onze roots. Mijn naam is Hellwig en zoals onze stamboom laat zien komen onze voorvaders waarschijnlijk uit Butzbach.
Dus reden genoeg om met neven en nichten een tripje naar Butzbach te maken dat natuurlijk een oergezellig familie-uitje werd.


We vertrekken op vrijdag morgen 15 april.

Neef Math heeft een planning gemaakt dus neefjes en nichtjes even opletten dan kunnen we vertrekken.
Tegen 9 uur kunnen we dan eindelijk in de startblokken. We nemen de snelweg zodat we de ongeveer 275km die we moeten afleggen in een snel tempo kunnen afleggen.


Onderweg gaan we nog even genieten van een terrasje en een kop koffie. Het zonnetje schijnt dus ook daar moeten we van genieten.

Na de koffie gaat de trip weer verder naar Butzbach.



Ons hotel ziet er goed uit. We hebben mooie kamers.
Onze bagage laten we achter en we gaan op verkenning in het lieflijke plaatsje waar het ooit allemaal begon.
We weten dat er een apotheek moet zijn waar Elke Hellwig de scepter zou zwaaien dus we gaan op zoek.

Eerst naar het mooie marktplein.



Dan een hapje eten want daar zijn we wel aan toe na de lange rit.

Eens kijken wat we gaan nemen.


Na een heerlijke maaltijd loodst neef Math ons door het mooie plaatsje heen en uiteindelijk komen we bij de apotheek aan waar we even naar binnen gaan en vragen of Elke Hellwig nog steeds de scepter zwaait.


We horen dat de man van Elke afgelopen januari is overleden en dat nu de dochter van Elke het roer heeft overgenomen in de apotheek.


Na dit bezoek, gaan we verder in het plaatsje rondkijken en gaan ook even in de kerk kijken.



Nichtje Annemie en ikzelf laten graag een nummer horen uit ons repertoire. We hebben niets voorbereid het gaat zo maar vanzelf :)


Nadat Annemie en Ellen een deuntje op het orgel hebben gespeeld, spreekt Frits ons allen een hartig woordje toe vanaf de kansel.


Annemie en Leo hebben de klok horen luiden maar waar hangt nu de klepel? In ieder geval niet in de klok.


Na het kerkbezoek maken we een wandeling door Butzbach.


Frits wil nog even een belletje plegen.



Daar zitten ze dan, 4 nichtjes op een rij in afwachting van die heerlijke pot bier.


Daar is hij dan eindelijk!!!


Daarna lopen we weer verder door het plaatsje en we zien de mooie oude stadsmuur met zijn Hexenturm.



Ikke moet nog even op de wip en dan gaan we richting ons hotel. Even uitrusten en daarna gaan we naar de overkant waar we een leuk restaurant hebben ontdekt, om een hapje te eten.



Het wordt een feestelijk gebeuren want we hebben een bruidspaar onder ons midden. Neef Math en nichtje Marij zijn precies vandaag, 15 april, 45 jaar jaar geleden in het huwelijk getreden.
Dat moet gevierd worden.
De kok maakt er iets feestelijks van voor de 2.



Wat ziet dat er feestelijk uit. We krijgen zelfs een laatste drankje aangeboden door de eigenaren van het huis.

Moe en voldaan laten we ons later op de avond in een heerlijk bedje vallen en vallen de oogjes al snel toe.

16 April

We hebben afgesproken dat we om 9 uur ons zullen treffen bij het ontbijt.


In het hotel hebben ze een heerlijk ontbijtbuffet en er worden zelfs nog eieren voor ons gebakken omdat we dat zo heerlijk vinden.

Na het ontbijt worden onze koffertjes weer ingeruimd en gaan we verder naar Gross-Gerau waar zelfs een straat genoemd is naar een van onze voorvaderen, tenminste dat denken we. Dat willen we natuurlijk wel met eigen ogen zien dus de tocht gaat verder naar Gross-Gerau.

De "echte"  Hellwigjes.

De "aangewaaide"  Hellwigjes.

Nadat we uitvoerig onze straatnaam hebben gefotografeerd gaan we verder want Gross-Gerau is een mooie plaats met mooie vakwerkhuizen.


Leo en Anja worden er moe van en nemen plaats op een bankje om heerlijk van het zonnetje te genieten.


Zelf ga ik ook even genieten en bekijk het schouwspel van de man die de lantarens aan steekt.


Natuurlijk moeten we ook goed voor de inwendige mens zorgen.


Ondertussen houden Math en Hans werkoverleg. Hoe zullen we gaan rijden?
Na rijp beraad en een kop koffie verder wandelen we richting onze auto's.


We  zullen de richting naar Nierstein, niet te verwarren met Niersteen, volgen.


In Nierstein zullen we met een pondje overgaan. In de tijd die wij moeten wachten aan de oever kunnen we de prachtige Hareley's bewonderen die hier geparkeerd staan.

Annemie ziet het al helemaal zitten.


Dat waren nog eens tijden .....
Wat een knalpijp.........


en dan moeten we haar weer naar het heden terug roepen want ons pondje komt eraan.


Hoe het komt, ik weet het niet maar of iemand van ons is al aardig "oud"  of aardig  "jong" want later zien we op de kassabon dat ze maar 3 personen hebben gerekend en 1 voertuig terwijl we met 4 personen in 1 auto zaten. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de man in kwestie niet rekenen kan.

Aan land gekomen zonder kleerscheuren gaat de tocht weer verder.
De omgeving is echt mooi. Dan is er een vlak landschap en daarna weer een heuvelachtig.

In Wörrstadt maken we een stop om een hapje te gaan eten.
We zien een leuk restaurantje Weingasthof-Fritz



Het smaakt weer goed.

De reis gaat verder.
Math gaat op zoek naar een wijnhuis waar 24 jaar geleden een rondleiding is geweest met de familieleden die toen mee gingen met de Hellwig-reis.
Het wijnhuis wordt nu gerund door de zoon.

Ja Math, je voelt je weer helemaal op je plek, hé. Ik zie het aan je.


Jammer genoeg heeft de wijnboer het erg druk en kunnen we maar heel even binnen komen. Tijd genoeg voor Math om toch nog een doos wijn te kopen.

We rijden verder en komen langs de grote vlieghaven van Frankfurt waar het een komen en gaan is van reizigers. Het ene vliegtuig na het andere zien we de lucht in gaan. Wat een drukte.

De reis gaat verder en we genieten van het uitzicht en van elkaar. We zullen doorrijden en in Duitsland nog onze warme maaltijd gebruiken.

In de buurt van Düren, in het plaatsje Vettweiss gaan we wat eten.
Düren roept bij Annemie "memories" op vanuit een ver verleden toen zij verkering had met een Duitse Bube, Jürgen. De achternaam is haar niet meer bekend. Jammer want we kregen al neigingen om Anita Witzier in te gaan inschakelen om Jürgen te gaan zoeken.

Ondanks deze tegenvaller laten we het ons weer goed smaken.




Na het eten gaat de reis verder naar huis.



Daaaaaag Leo en Frits


Daaaag Hans en Math.


Het was een gezellig familieweekend en zeker voor herhaling vatbaar.