05-09-2009

Gorges du Verdon 5 september tot 27 september 2009


Vrijdag 4 sept.We waren al vroeg wakker dus vertrokken we ook lekker vroeg. Het zou onze eerste caravan trip naar Frankrijk worden.
Om 4.15 uur was alles klaar en konden we vertrekken. Het was rustig op de wegen en rond 6.30 uur reden we al door Luxemburg. Zonder morren kwamen de heuvels goed opgereden met de caravan zoals het ons beloofd was, we kwamen als eerste boven.
Tegen het middaguur gingen we een plekje zoeken met de caravan om te gaan eten en ja hoor, we kwamen op een plekje terecht waar we ook vorig jaar hadden gepauzeerd op weg naar Corcica.


Tegen half 5 kwamen we op een camping aan ten noorden van Lyon.
Heerlijk rustig. Daar waren we ook wel aan toe na 700 km gereden te hebben.



Het was er zo rustig, dat er ook geen internet was.

Vanavond vroeg naar bed met mijn dikke vakantie leesboek en dan morgen weer op tijd eruit.

Vanaf 7.30 uur kunnen wij bij de receptie onze verse broodjes ophalen die we bestel hebben. Mmmmmmmmm.


Zaterdag, 5 sept. De broodjes waren heerlijk en het was rond half 10 toen we vertrokken.

Heerlijk zonnetje alleen nog een ietsje aan de frisse kant maar dat was wel heerlijk.

Ergens hebben we een foutje gemaakt onderweg. Waar weet ik niet maar in ene keer vond ik de plaatsten niet meer op de landkaart. We kwamen de ene col tegen na de andere. Berg op, 12 % tot een hoogte van 1500 m en weer af dan weer de volgende. Prachtige route en gelukkig vond Frits het geen probleem zo met de caravan.
Toen ontdekte ik dat we hele kleine weggetjes hadden genomen. Ergens zijn we afgeslagen waar het niet moest maar onze navigatie pakte gelukkig meteen de draad weer op.

Na zo prachtig rond gereden te hebben kwamen we op een klein weggetje dat wel heel erg steil omhoog ging. In ene keer verscheen er een "Louis de Funes" type zwaaiend met de armen. Ik zag een caravan staan en we zeiden al tegen elkaar dat die mensen vast pech hadden met de caravan omdat ze hem afgekoppeld hadden en er aan aan het sjorren waren. Maar "Louis de Funes" gooide een stortvloed van woorden over ons heen. Wij moesten meteen terug, waarvoor dat verstonden we niet. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Achter ons kwamen nog meer auto's en "Louis" vloog echt in de stress en rende het weggetje af om het nieuw komende verkeer tegen te houden.



Na verschillende verwoede pogingen om naar beneden te gaan en dan wel achteruit met de caravan, ontdekte we wat er aan de hand was. We reden op een parcour van raceauto's. Wij blokkeerde de weg helemaal. Oei, nu moest Frits in zijn achteruit, berg af. Aan de ene kant een rotswand en geparkeerde auto's en aan de andere kant een muurtje. Tot overmaat van ramp verscheen er nog een Francaise die ons gebaarde aan de kant te gaan staan zodat de race auto's door konden.
Wat een gedoe, die arme Frits. 1 Meter achteruit, 2 meter vooruit, 3 meter achteruit en weer 2 meter voorruit. Voor hem een hele sliert met raceauto's met ronkende motoren.

Alles bij elkaar duurde dit hele circus wel een half uur.
Maar ik weet zeker dat Frits nog nooit in zijn leven als koploper van een groep raceauto's met als handicap achteruit met de caravan heeft gereden.

Achteraf konden we ermee lachen maar op die momenten krijg je het vreselijk benauwd. Tenminste ik dan, Frits bleef ijzig kalm.


Nu zitten we op onze camping camping-st-jean en kijken uit op de prachtige porseleinstad Moutiers
aan de Gorges du Verdon en gaan we genieten.



 Moutiers bij avond.



Maandag 7 September

Vandaag hebben wij een bijzondere mooie tocht gemaakt.
We zijn naar het Lac de Sainte Croix gereden. 




Het ziet er geweldig mooi uit met zijn blauw/groene heldere water.
Natuurlijk moet ik even met mijn voeten erin lopen. Het water is heerlijk fris.


Vanuit Moutiers zijn we naar Aiguines gereden. Een echt Frans dorpje. Hier heerlijk op het dorpsplein bij de fontein een terrasje genomen. We reden tussen de rotspartijen door en hier en daar moesten wij even uit de auto om een paar mooie foto's te maken. 




Onderweg nog een hapje gegeten en heerlijke Franse kazen gekocht, mmmmmm.
De ene keer zagen wij de Verdon van heeeeeel hoog en dan weer van heel dichtbij.
Tegen de avond kwamen wij weer op onze camping aan.

Morgen willen we toch even heerlijk lui zijn aan een strandje. We nemen de picknickspullen zeker en vast mee




Woensdag 9 september

Morgen zullen we hier in Moutiers onze laatste dag hebben en vrijdagochtend willen we dan richting Nice gaan.



Vandaag hebben we de route des Chrêtes gereden. We reden langs de vreselijkste afgronden. Niks voor mij. De rotsen gaan echt recht naar beneden, poeh.
Het was wel schitterend. Mooie witte rotsen, soms roodachtig. 



Vele Belvedères waar we natuurlijk even uit de auto moesten om te kijken en te fotograferen. Onderweg een mooi plekje gevonden om te picknicken. We leven hier dus eigenlijk als God in Frankrijk

Zondag 13 September

Afgelopen vrijdag zijn we richting Nice gegaan en we hebben een mooie terras camping gevonden 
Les gorges du Loup. Een mooie camping en een vriendelijke beheerder.

De weg er naar toe was een en al haarspeldbochten en het ging weer stijl de lucht in tot 1300 m hoogte.
Op een gegeven moment kwamen we een Italiaanse camper tegen op ons pad. Oei, oei, de Italiaanse mevrouw stapte al uit en ik ook om onze mannen door de nauwe doorgang te loodsen. Frits moest de spiegels inklappen anders lukte het niet. Maar we kwamen er door heen.


Er kwamen wegen dat we blij waren geen tegenliggers te hebben want dan was het echt moeilijk geworden. We hadden steeds geluk.
Tegen het middaguur kwamen we aan. Maakten de caravan in orde en gingen meteen het zwembad in want daar waren we wel weer aan toe.

We boften want er was een folklore-markt in Le Bar-sur-loupe.







Gisteren (zaterdag) zijn we naar Monaco geweest. 



Ik ben hier al vaker geweest en zie het verschil van 30 jaar geleden en 10 jaar geleden heel goed. Het sprookje van prinses Gracia en prins Reinier is hier ten einde. 


Albert houdt het een stuk rustiger. We hebben de graven bezocht van Gracia en Reinier. We hebben de prachtige jachten bekeken die in de haven lagen. Het wisselen van de wacht gezien, een hapje gegeten en heerlijk gewandeld.




Op de terug weg kwamen een mooi plaatsje tegen, eze-riviera. Het ligt op een rots. Wij natuurlijk stoppen en de klim naar boven gemaakt. Onderweg kwamen we langs een afgesloten parkeerplaats waar een prachtige witte Rolls  stond met gouden knoppen en bellen. Iedereen moest er foto's van maken. Ernaast stond nog een zwarte Rolls, een Mercedes (leek veel op een Batmobiel) en een Maserati. Personeel met zwarte vlinderdasjes liep heen en weer, zette auto's weg. Al met al een hele bedrijvigheid.


We kwamen bij een kerkje en daar zagen we vele bloemenstukken, dames in prachtige creaties, heren in smoking, aha ........... er was een bruiloft in aantocht. Rozenblaadjes werden rondgestrooid zodat de bruid over rozen kon lopen. Het wachten kon beginnen.


De bruid liet wel erg lang op zich wachten en iemand vroeg aan een dame van de organisatie wanneer de bruid kwam. Zij gaf als antwoord dat de bruid zeker vandaag nog zou komen, het kon nu zijn maar ook later. De orgelman in het kerkje liet zijn romantische muziek al horen. Na een half uur wachten zijn we maar verder gegaan want er kwam wel een erg donker luchtje aan en we waren wel toe aan een verfrissing voor de inwendige mens dus zijn we naar beneden gelopen en hebben een heerlijk koud biertje gedronken.

Toen we rond 19 uur weer bij de caravan aankwamen was ik wel aan een frisse douche toe en Frits ................. die had het eten gemaakt toen ik weer terug kwam. Dat was wel boffen. De avond heerlijk rustig doorgebracht.

Morgen staat Saint Tropez op het programma. Eens kijken of het kantoor van de Gendarme uit een film met Louis de Funes er nog staat.




Donderdag 17 September

Gisteren hebben wij een uitstapje gemaakt naar Saint-Tropez.
De weg ernaar toe was niet de snelste maar wel erg mooi.

Eerst uitgestapt in Fréjus. Een toeristen stadje zoals zovele hier . Daarna door naar ons einddoel, 
Saint Tropez.



Het weer was uitstekend, zelfs warm met 27 graden. 


Toen we onze auto parkeerden op de parkeerplaats zagen we weer prachtige auto's. Drie Ferrari's op een rij, een Bentley en Rolls en de nodige andere luxe merken.

De jachten in de haven zijn ongelooflijk mooi en vreselijk duur. Vele zijn afkomstig uit South Hampton. Vast Engelsen met wel eeeeerruggggggg veel centjes. Toen we waren neergestreken in een restaurantje met uitzicht op de prachtige jachten zagen we een Amerikaans jacht binnen komen.


Ieder jacht heeft zijn eigen gediplomeerde crew aan boord. Ze hebben een poloshirt aan met de naam van het jacht. Hier heerlijk genoten en een hapje gegeten.


Toen we weer huiswaarts gingen begon het vreselijk te waaien en de golven werden hoger en hoger. Zou dit de bekende Mistral zijn?
In bed nog even verder mijn spannende boek lezen.


Vandaag, een regendagje. Tijd om de huishoudelijke klusjes te doen zoals een wasje.
Dat ging nog net want toen ik weer terug in de caravan was begon het te regenen. Nog even de mail nakijken.


Vanmiddag toch maar Nice.
Zoals gezegd, we gingen naar Nice.
We hebben daar gewinkeld en waren op weg naar de parking waar onze auto stond toen het gebeurde.

Het regende vreselijk hard. 


Frits liep voorop met pluutje en ik erachter ook met een pluutje. Achter mij liep een vervelend persoon (vond ik toen al) met zijn plu in mijn hals te duwen. Ik draaide me om om er iets over te zeggen toen ik zag dat die persoon mijn beurs uit mijn tas viste. Op zo'n moment word je vreselijk kwaad want dat was wel MIJN beurs die hij pakte. Ik liet alles vallen en greep de boef bij zijn shirt en liet niet meer los. Er volgde een hele worsteling maar ik voelde dat ik hem niet meer lang kon houden. Frits zag ik niet. Die had nog niets gemerkt. Dus ik gillen : Frits, Frits.
 
Toen Frits zich omdraaide zag hij mij al op de straat liggen. Hij kwam er meteen aan rennen ik riep dat ze mijn beurs hadden. Het was een groepje van 3 jonge mannen met een getint uiterlijk. Ze zetten het op een lopen en Frits greep de eerste de beste. 
Een Franse jongen rende achter de dader aan die mijn beurs had en kwam later naar mij terug met mijn beurs en het shirt en plu van de dief. Frits was ondertussen in gevecht met de Marokkaan. Had hem plat op de grond midden in een plas water plat op de grond liggen met de arm op de rug. Meteen begon een andere groep Fransen de dief te slaan en te trappen. Frits moest hem nog in bescherming nemen. Hahaha

Ik zat ondertussen op een bankje in een bus huisje en iemand belde de politie. Frits kwam ondertussen met zijn prooi ook in het bus huisje.
De ziekenauto kwam eraan samen met de politie met de sirenes aan.


De dader werd meteen geboeid en ik werd ondervraagd naar allerlei ziektes en moest de brancard op. Frits erbij en daar gingen we op weg naar het ziekenhuis.


Je weet niet wat je daar ziet in het ziekenhuis. Nota bene een universiteit ziekenhuis. Ik lag op een verroeste brancard. Er kwam daar van alles binnen. Er lag een oudere mevrouw in een kamer (geen enkele privacy) geen tanden in, blauw oog, ze was bijna niet te verstaan maar ze mopperde.
Frits zei op een gegeven moment dat er een deur achter me was met een lange gang en het is daar net een slagerij. 


Opwekkend moet ik zeggen want ik ging natuurlijk die gang in. Weer wachten. Ik wilde net van dat bedje afkomen toen een verpleegster kwam zeggen dat ik mee moest om een foto te laten maken want mijn vinger deed behoorlijk zeer. Daar moest ik weer in een vieze gang wachten. In een van de bedden daar lag een oudere man die net Louis de Funes was. Eigenlijk moest ik er nog mee lachen ook.

Er werden foto's gemaakt van de zere vinger en toen (na wachten natuurlijk) werd ik weer opgehaald om naar de slachterij te gaan waar Frits nog zat te wachten.

Mijn gewricht van mijn linker ringvinger is gebroken maar de "specialist des mains" was niet in huis. Mijn middel en ringvinger werden gespalkt en stevig ingepakt.


De volgende dag moesten we weer om 9 uur bij de politiebureau komen. Dus vroeg uit de veren na een slecht geslapen nacht.

Toen we bij het politiebureau aankwamen dachten we dat we  in oude film waren terecht gekomen, ha, ha.
Een oud gebouw waarvan de helft onbewoonbaar was. Wel 6 trappen op (gelukkig maar dat ik geen teen had gebroken) Toen met een code door een soort kluisdeur en daar begon de film.
Het was een soort zolder. Een werkster was aan het poetsen al vraag ik me af wat ze daar in hemelsnaam nog moest poetsen. Wat een troep. Er werden 2 stoelen gezocht die heel waren en we mochten bij de commandant plaats nemen.
Hij sprak een beetje Engels en zo werd een proces verbaal gemaakt. De politie arts kwam ook nog want die moest vast stellen hoe lang ik niet actief mag zijn. Zo gaat dat in Frankrijk. Frits ging onze rechtsbijstand verzekering bellen en moest papieren door faxen. Hij liep daar rond of hij er werkte en op een gegeven moment kwamen zijn "collega's" zich voorstellen.
Hij was de held van Nice want wat hij ook nog gedaan. Toen hij in gevecht was met zijn prooi heeft hij de man op een gegeven moment tegen de muur gedrukt en met zijn vrije hand een foto gemaakt van zijn prooi. Door het vechten is zijn lens uitgeklapt en had hij een prachtige close up. De foto werd meteen uitgeprint en het verhaal over de foto was de hit van die dag.


(deze foto is bijgesneden i.v.m herkenning, want de dader stond er levensgroot op)

Onze verhalen werden uitgetikt uiteraard in het Frans. We hadden al vrij snel een jurist die ons telefonisch goede raad gaf.
De dader een Marokkaan vertelde aan de politie dat hij madame had willen helpen. Nou om de dooie dood niet. Dan ren je niet weg, toch?

Na een halve dag politiebureau weer naar huis. We hadden net gegeten, telefoon. Of we konden komen want om 16 uur zou het voorkomen in de rechtbank.
Daar gingen we weer.
Naar het Palais de Justice in Nice.

Er was van allerlei gespuis daar en i.p.v. om 16 uur was onze zaak pas om 18.30uur.
Ik zei nog tegen Frits: ik hoef toch niet daar vooraan in dat bankje.

Jawel hoor: madame Stempher, s.v.p. venez ici.
O,o, in mocht op een bankje plaatsnemen bij de rechter. Een advocaat liep met me mee. Ik had die man nog nooit gezien en hij speelde dan ook maar vooral als tolk. Hij vertaalde de dingen die ik niet verstond in het Engels voor mij.
Aan de overkant van mij kwam onze dief achter glas te zitten en een tolk erbij want hij sprak in ene keer geen Frans of Engels meer terwijl hij wel in het Engels tegen ons had gezegd: I did not do it, it was my friend. Ik moest weer in het Engels van alles vertellen en daarna moest Frits ook nog erbij komen op het bankje om te bevestigen dat de Marokkaan die Engelse woorden had gezegd.
Onze rechter ging in overleg en toen hij terug kwam werd het vonnis uitgesproken. De Marokkaan was schuldig en werd meteen de cel in gezet. Hij heeft 1 jaar gekregen.

Poeh, dat was weer achter rug.

Vandaag 19 september weer naar het hospital La Roche teruggegaan.
We kwamen in een ander gedeelte nu. Eerst naar een loket want we moesten de rekening vooruit betalen en daarna naar de "specialist des mains".
De tijd heeft hier stil gestaan, ongelooflijk.
Op naar de specialist, Nora.
Daar kwam ik in een ruimte waar meerdere patiënten naast elkaar aan een grote tafel zaten. Op de tafel stonden een soort schotjes waar iedereen zijn hand of arm in moest leggen.
Een verpleegster haalde bij iedereen het verband of gips weg en dan kwam de specialist langs. Hij legde me alles netjes uit in het Engels en tekende op een papier wat er aan de hand was.
Het kwam er op neer dat ik mijn vinger zeker 8 weken rust moet geven om geen kromme vinger over te houden. Thuis in Nederland moet ik naar mijn dokter en er moest gekeken worden of mijn bot groeide. Zou dat niet het geval zijn dan moest er operatief een draad door mijn bot worden gedaan zodat het bot vast zou komen te zitten.
Nu dus eerst rust. 8 Lange weken.

Sinds gisteren weer eens redelijk geslapen.
Na al dat gedoe komen nu de blauwe plekken te voorschijn.

Frits heeft een blauwe linker hand waar hij die knul mee te pakken heeft gehad.

Onze vakantie  pakken we weer op. Die gebroken vinger heb ik toch en of ik nu hier ben of thuis, rust kan ik overal vinden.

Alleen het weer hier is niet goed. 
We waren in San Remo en daar kwamen de putdeksels de lucht in zo erg was het. Niet leuk dus.





Morgen gaan we hier weer vertrekken hopelijk naar een beetje zon. De een na de ander vertrekt hier.
We gaan ook vertrekken richting het noorden maar eerst nog even genieten van het mooie Franse leven.






21 September

We brengen een bezoekje aan de watervallen van Hérisson en die zijn zeker de moeite waard. Het was er wel erg glad van de modder dus goed schoeisel is wel op zijn plaats.






22 September


Onze laatste dagen hebben we door gebracht op een mooie camping in de Elzas. Camping Intercommunal de Riquewihr  
Fijne camping met verwarmd sanitair.



De camping lag bij het plaatsje Riquewihr. Hier ook nog mooi weer gehad en genoten van de heerlijke wijntjes die hier volop te krijgen zijn net als het Choucroute met alles erop en eraan.




Het plaatsje Riquewihr is aller aardigst om een bezoekje te brengen.






25 September.

Hier kun je foto's blijven maken.






En dan is het 26 September, de dag dat ik jarig ben en dat gaan we in dit gezellige plaatsje vieren.





27 September gaan we weer naar huis na een heerlijke vakantie in La Douce France